OCR Text |
Show szo EPISTOLJEET AD EAS RESPONSIONES. fcilicet ad ipfius naturam exiitentia pertinet , vel eam neeelïariö includit) vel extra rem ponendam elle. . ^ . . Ex his præfuppoiitis fequitur, quod fi in natura certus aliquis individuorum numerus exiftat ,. una, pluresve cuniæ dari debeant, quce illum inite nec majorem , nec minorem individuorum nume: runi producere potuerunt. Si, exempli gratia, in rerum natura viginti homines exiitant, (quos, omnis confuiionis vitandæ caufa , limul, ac primos in naturaelle fupponam) non fatis ell , caufani humanæ natura: in genere invelligare , ut rationem, cur Viginti exiit-aiit, reddamus; fed etiam ratio inveiliganda eit, cur necplures, nec pauciores, quam viginti homines eXiltant: Nam (iuxta tertiam liypotlieiin) de quovis homine ratio , & caufa , cur exrftar, reddenda eit. At haic caufa (juxta lecundam & tertiam liypotlieiin) nequitin iplius hominis naturä contineri: vera enim hominisvden- nitio numerum viginti hominum non involVit. ldeo-que, iutxta quartam hypothelin) caufa exiflcntiæ horum Viginti hominum, & confequenter uniuscuiufque ligiilatim , extra eos dari debet. Proinde abfolute concludendum ell , ea omnia, quæ conCipiun- tur numero multiplicia exiitere , iiecellariö ab externis cauiis ; non vero propriæ (uæ naturæ vi produci. (Qoniam vero (lecundum liypotlielin) neceiTaria exiitenria ad Dei Naturam pertinet , eius vera definitio necefläriam quoque exilientiam ut includat, necef- fum eit : & propterea ex verä eius definitione neceffaria eius exilientia concludenda elt. At ex verä eius deiinitione (ut iam ante ex Iecundä & tertiä hypotheii demonftravi) necellaria multorum Deorum exiflentia non poteft concludi. Sequitur ergo unici Dei folum. . . modo exilleiitia. (Q.E.D. Hæc , Amplill'ime Vir , mihi hoc tempore Optima Vifa fuit Me- thodus ad propolitum demonitrandum. l-loc iplum antehac aliter demonüravi , dii'tinäionem Eiïentiæ , & Exillentiæ adhibendo: quia vero ad id , quod mihi indicalli , attendo , hanc tibi libentius mittere volui. Spero tibi faciet fatis , tuumque fuper eä iudicium præltolabor , & interea temporis manebo , &c. E P i s T o i. A XL. Viro Amplif/ïmo , ac fPrudenti/jimo ******* ,, [' B. D. S. Verrio. ampli/ime Vir, QUod in tuä epiftolä, 10. Febr. ad me dati, aliquomodo mihi erat obfcurum, in ultimä, 30. Martii (eriptä, optime enucleafti. (Eoniamigitur, quæ proprietualit fententia, novi, itatum (&æftionis talem, qualem eum concipis, ponam; an (cilicet non illli unumlit Ens, quod fuäfuflicientiä, vel vi fublillit: quod non tantum aflïrmo; fed etiam demonllrarc in me (ulcipio . hinc nimirum , quod eius natura necell'ariam involvit exiüentiam ; licetliociplum facillime ex Dei intellectu, (quemadmodum ego in Propolitionc 1 !. Dcmonltrationum mearum Geometricarum in Cartelii Principia præiliti) aut ex aliis Dei attributis demonllrarelicet. Rem ergo ut aggrediuntur, in antecellum breviter ollendam , quas proprietates Ens , necellariam includens exiftentiam , habere debet : nimirum 10. Id elieæternum: li enim determinata duratio ei attribueretur, Ensillud, extra determinatam durationem, utnon exiliens, vel utnecell'ariamnoninvolveiis exiitentiam, conciperetur, quod definitioni lii-æ repugnat. I lo. ld limplex , non vero ex partibus compoiitum effe. Par- tes namque componentes naturä, &cognitione priores fint oportet, quam id, quod compoiitum elt: quod ineo , quod fuä natura æternum ell , locum non habet. lll". Id non determinatum, (ed foliiminfinitum pofle concipi. (&ippe ii illius Entis natura determinata eller, & etiam determinata conciperetur, illa natura extra eos terminos, ut non VOOrbuigi , 7 Januar. 1666, EPISTO' exiilens , conciperetur , quod cum definitione fii-ä quoque pugnat. VvV [ VG. id |