| OCR Text |
Show COMPENDIUM occurrit, moduspronunciandi pullulat, Ut lcqucnti adhæreat, & Ii duo occurrant, ut primum antecedenti, fecundum lequcmi adhæreat. Porro hinc etiam patet, cur in initio dictionis nunquam duo fenevata, ut nec etiam in medio di;!ionis poft l'yllabarn longam occurrant. Nam duo lelievata lcquenti izvllabæ ad- literere nequeunt. Gutturale" : felieva pronunciandum habere nequeunt , & rarö feitcva corripitnduin habent-, fed eiuslocotrcs lvllabaslia- bent nedias inter brcx em , & brevitliniam , quæ fid notantur -: v: & vocantur BED?! (givzfq'wl'iiu. Prima denotat (yllaatn brevior-ein, quarn - periit;/J -, letunda l'yllabam breviorem, quam -r i'amcts breve,iivc0 micron, ertiadeniquemediam intercl ,, laevaabreve, &: feliciacbrcviiiimum,atque hoc ä lenevate diilinäum liabcnt , quoi ante l'clicva iimplex nunquam occurrant, & quod non tantumin initio, fediiec etiam "n mcdio, nec in (ne dictionis duo unquam invicem fequantur, GRAMM. LINGUAi Hemma./s. do animo volvebam, num eorum inventor eofdcm introduxerit, non tantum ad tollendam, vel deprimendam fyllabam, & ad orationes diltinguendas ,- fed etiam ad animi arrectus expri- mendum, quos inter loquendum vclvocc, vel vultu indicare folemus. Nam alium fonum edimus cum. ironice, alium cum fimpliciter loquimur, alium deinde fonum, quando aliquem laudamus , alium quando admiramur, alium quando vituperamus , alium. denique quando contemnimus , & fic pro ratione' cujufque affectus vocem, &vultum mutamus, quod quia literarum inventores iignisindicare neglexerunt , inde factum efl , ut mentem noftram multo melius viva voce,qu£tm fcripto exprimere poflimus. Sufpicatus igitur fum , num Hebræorum accentuum inventor huic communi defectui iubi-'enire voluerit: fed poftea eofdem examinando nihil minus invenire potui ; fed eontra eofdem non tantum hos animi aflfeetus, fed ipüis orationes confundere. Iiidem enim tonis utitur, quando Scriptura ironice, quam quando fimpliciter loquitur, deinde idem acin reliquis autem cum (clievate omninoconveniunt, utetiam centus proprietatem puncti, &etiam epicoli , & duorum puninhoc , quod (ola: non occurrant, nec accentum lub fe habeant. Antquelicefunt regulæ circa vocales apprime obfervandæ, & præicrtim , quae modo de l'clievate diximus , qubd fcilicet nunquam duo felievata in initio dictionis occurrant , & quod gutturales nunquam : felieva pronunciandu m, & rarö corripiendum fub fe habeant. Nam harum uius iniignis elt. C A P. ctorum liabct , ita ut accentuum penuria inter tantam abundantiamlaborare videatur. (hiare credointroduiftos eos fuifle, poftquam Biblia in publica concione lingulis Sabbathis legere confueverunt Phariiagi , ne nimium fcitinanter ( ut fieri folct in fæpe repetitis devotionibus) legerentur. Et hac de caula eorum minutias Pharilieis, & otioiis Ivialorethis relinquo, & id tan- tum, quod ufum aliquem habere videtur, notabo. Accentus ad diilinguendam, vel junge-udam orationem, & fimul ad fyllabam attollcndam , vel deprimendam iuli-ririt. I V. Te Afranium". Use de accentibus folent tradi Regulae, linguæ Hebrææ ilu- dlofos plus laflïmt , quam docent; atque ipfe tolerabilCS efï'ent, 11 ad lingua: cognitionem , vel eloquentiam viam faceTCIH; fed ü ejus peritiilimos confulas , omnes uno ore Fatebun- Verfum , live periodum clauEim efï'e nullo accentu lignilicatur; folenttamcn lioc duobus punctis indicare, ut Tj???) , quod quidem lignum Plä'D 5511:li appedatur, & plerumque non fem- tur ) fe tam magni accentuum numeri cautum irvnorarc. Equi- per, utjarn monuimus, orationem abfolutam cilleltendit. At unius veriiis, (eu periodi parte accentibus- diil'inguuntur, at- dem credo hoc non fine aliqua causa faetum fuifize, imo aliqua;- que liicper partes veriiis, non tantum vcrba intelligo-, fed etiam o B nonu- |
