| OCR Text |
Show xo Ernrcrs ParsI. DE D-zo. II S c H 0 L I 0 M. PROPOSITIO In hic ultimä demonllratione Dei exilientiam ä pofleriori oftendere volui , ut demonftratio facilius perciperetur, Non autem propterea , quöd ex hoc eodem fundamento Dei exilientia a priori non fequatur. Nam,cum pofle cxiliere potentia lit , fequitur , quo plus realitatis alicujus rei naturæ competit, eo plus virium a fe habere , ut exiliat, adeöque Ens abfolute infinitum , live Deum infinitam abfolute potentiam exiliendi a fe habere, qui propterea abfolute exifiit. Multi tamen forfan non facile hujus demonftrationis evidentiam videre poterunt , quia afi'ueti funt , eas folummodo res contemplari , quæ a caulis externis linunt; & ex his , qua: cito fiunt, hoc elt, qua: facile exiliunt, eas etiam facile perire Vident, & contra eas res faäu difficiliores iudicant , hoc eft, ad exiftendurn non adeo faciles, ad quas plura pertinere concipiunt. Verum, ut ab his præjudiciis liberentur, non Opus habeo hic oftendere, qua ratione hoc enunciatum, quod citöjït, mb Perit, verum lit, nec etiam, an refpeCtu totius naturæ omnia æque facilia fint, an feeus. Sed hoc tantum notare fufiieit, me hic non loqui de rebus, quæ a caulis externis fiunt ,. fed de folis fubftantiis , quæ (per Prop. 6.) a nulla caufa externa produci poffunt. Res enim , quæ a caulis ex ternis fiunt , five eæ multis partibus eonlient , five paucis , quicquid pcrfeötionis , live realitatishabent, id omne virtuti caufa: externæ debetur , adeöque earum exilientia ex folä perfectione eaufæ externæ , non autem fuæ oritur. Contra , quicquid fubftantia per- XII. Nullum fub/ianuae attributum pote/i verä conaþi , ex quo/&quatur , fulylantiampq/F dividi. DEMONSTRATIO. Partes enim in quas fubftantia , fic concepta, divideretur, vel naturam fubftantia: retinebunt, vel non. Si primum, turn (Per 8. Prop.) unaquæque pars debebit effe infinita , & (per Prop. 6.) caufa fui, & (Per Propqþtz'o 5.) conliare debebit ex diverfo attributo, adeo'que ex una fubftantia plures confiitui poterunt, quod (Per Prap.6.) eft abfurdum. Adde, quöd partes (Per Prope.) nihil commune cum fuo toto haberent, & totum (per Dqïn. 4. &Prop. I o.) abfque fuis partibus,& effe , & concipi pollet, quod abfurdum effe, nemo dubitare poterit. Si autem fecundum ponatur, quöd feilicet partes naturam fubftantia: non retinebunt; ergo, cum tota fubftantia in æquales partes effet divifa , naturam fubftantia: amitteret, & effe delineret, quod (per Propojtio 7.) efi abfurdum. PROPOSITIO XIII. Sub/funda abfolutä infnita e]? indivijibihls. DEMONSTRATIO. Si enim divifibilis eflet , partes, in quas divideretur , vel naturam feötionis habet, nulli caufæ externæ debetur , quare eius etiam fubftantia: abfolute infinitæ retinebimt, vel non. Si primum, dabuntur ergo plures fubftantiæ ejufdem naturæ, quod (per Prop. 5.) efi exilientia ex fola eius natura fequi debet, quæ proinde nihil aliud eli, quam eius eflentia. Perfectio igitur rei exilientiam non tollit, abfurdum. Si fecundum ponatur, ergo (utfupm) poteritfubfiantia fed contra ponit; imperfeätio autem contra eandem tollit, adeö- dum. que de nullius rei exiftentiä certiores effe poffumus , quam de exilientia Entis abfolure infiniti , feu perfeäi, hoc efi, Dei. Nam quandoquidem eius elfentia omnem imperfectionem fccludit, abfolutamque pcrfeäionem involvit, eoipfo omnem caufam dubitandi Ex his fequitur, nullam fubfiantiam, &confequenter nullam fubfiantiam corpoream, quatenus fubftantia efi, effe divilibilem. dc lphus eitifientia tollit , fummamque de eadem certitudinem dat, quod mcdiocriter attendenti perfpicuum fore credo. PRo- abfoluteinfinita definereeffe, quod (perPrapJL) eft etiamabfurCOROLLARIUM. S c H 0 l. 1 u M. (äöd fubflantia litindivilibilis, fimplicius ex hoc folo intelligitur, quOd natura fubftantia: non poteft concipi, nifi infinita, & quod per partem fubftantia: nihil aliud intelligi potefl, quaäifubB :. anm |
