| OCR Text |
Show Pars V. E 'I II I c E s 260 quod hunc Amorem polfet tollere , efIicerer, ut id, quod verum eli, falfum eflet, quod (ut per fon-orum) cft abfurdum. Ergo nihil in natura datur , &c. &£ . D. S c II 0 L I U M. Partis warme Axioma res fmgulares refpicit , quatenus cum relatione ad certum tempus , & locum conliderantur , de quo neminem dubitare credo. PROPOSITIO XXXVIII. quö plures res þcundo , 65 tortio cognitionostgonore Afonsin- tel/git , eo mimis ipfa a!) afeflibus , quimalifunt patitur , &)" DELIBERTArrI-IUMANA. 26: DEMONSTRATIO. ui Corpus ad plurima agendumaptum habet, isminime affectibus, qui mali funt, confiiäatur, (per Prop. 38.p. 4.) hoc eft, (per Prop. 3 0. p. 4.) affeäibus, qui natura: noftra: funt contrarii, at- que adeo (pcr Prop.Io. hujus) poteftatem habet ordinandi,&coneatenandi Corporis affectiones fecundum ordinem ad intelleötum , & confequenter efficiendi, (per Prop. Ia. hujus) ut omnes Corporis affectiones achei ideam referantur, ex-quo fiet (por Prop. 1 (. hujus) ut erga Deum afliciatur Amore , qui (pcr Prop. I6. lyr/jus) Mentis maximam partem occupare, live conftitnere debet, ac proinde (por Prop. 3 3./7!ojm) Mentem habet, cujus maxima pars ePt æterna. &E. D. mortem mimis timet. SCIIOLILIM. DEMONSTRATIO. Qua Corpora humana ad plurima apta funt , non dubium efi, Mentis effentia in cognitione confiflit, (per Prop. I I .p. 2. .) quo igitur Mens plures res cognofcit fecundo, & tertio cognitionis genere, eo major eius pars remanet, ;'por Prop. 29. d" 23. hujus) & quin eius natura: pollint elfc, ut ad Mentes referantur, quae magnam fui , & Dei habeant cognitionem, & quarum maxima, feu præcipua confequenter (por Prop. proc.) eömaior eius pars non tangitur ab pars elI æterna , atque adeo ut mortem vix timeant. Sed ut hæc clariusintelligantur animadvertendum hic CII, quöd nos in continui atïeätibus, qui noftra: naturæfunt contrarii, hoc e[t, (per Prop.3o. vivimus variatione , & proutin melius, livein pejus mutamur, eo p. 4.) qui mali funt. Quo itaque Mens plures res fecundo , & tertio felices, autinfelices dicimur. (Ei enim ex infante, vel puero in cadaver tranliit, infelix dicitur, & contra id felicitati tribuitur, quöd totum vitac fpatium Mente (and in Corpore fano percurrere potuerimus. Et revera qui Corpus habet, ut infans, velpuer, ad cognitionis genere intelligit, eo maior eias pars illæfamanct, & coufequenter minus ab affeCtibus patitur, &c. &E . D. S c H 0 I. I U M. Hinc intelligimus id, quod in Schol. Prop. 3?" p. 4. attigi, & quod in hiic Parte explicare promifi ; nempe , quod mors eo minus eft noxia, quo Mentis clara, & diftinöta cognitio [11:130]: eft, & confequentcr , quo Mens magis Deum amat. Deinde, quia (per Prop. 27. hujus) ex tertio cognitionis genere fumma , qua: dari po: teft , oritur acquicfcentia , hinc fequitur Mentem humanam! pofle ejus naturæ effe , ut id , quod eius cum corpore perire Of'tendimus , (fuide Prop. 2 I. hujus) in refpeötu ad id , quod ipfius remanet, nulIius fit momenti. Sed de his mox prolixius. PROPOSITIO XXXIX. , 9142 Corpus ad plurima aptum babet , is Mentem babet , cujus D Emaxima pars efl æterno. paucilfuna aptum, & maxime pendensäcaulis externis, Mentem liabet , quie in fe folä conliderara nihil fere fui, nec Dei, nec rerum lit confcia, &contra, qui Corpus habet ad plurima aptum , Mentem habet , quæ in fe fola conliderara multum fui, & Dei, & rerum fit confcia. In hac vita igitur apprime conamur , ut Corpus infantiæ in aliud, qnantum ejus mtura patitur , eique conducit mute- tur , quod ad plurima aptum lit, quodque ad Mentem referatur , quæ fui, & Dei, & rerum plurimum lit confcia; atque ita ut id omne, quod ad ipfius memoriam , vel imaginationem refertur, in tefpeüu ad intellectum vix alicujus lit momenti , ut in Schol. Prop. Præced. jam dixi. Kk 3 , Pana |
