OCR Text |
Show EPISTOLA-1121" 494. erat . ut Prophetæ inde Parabolam eiiingerent. Praeterea credibile eit , li fupponitur, Deum Verbum litum Prophetis dediile , quod ita eis dedit, ut illud accipiendo non erraverint: nam Deus in Verbo fuo revelando certum tinem habere debebat , Atiibifi- nem, uthomines in errorem duceret, proponere nequit: Id enim in Deo eflet contradictio. Etiam homo contra Dei voluntatem etrare non poterat; nam id , fecundum te, Heri nequit. Præterha'c omnia, de illo fumme perfeüo Deo credi non poteli, eum nermittere , ut fuo Verbo , Prophetis dato , ad illud populo explican- dum , alius a Prophetis tribueretur lenius , quam Deus voluit: Si enim llatuimus , Deum Prophetis (uum concellifle Verbum iimul alierimus, Deum modo extraordinario Prophetis apparuilie vel cum iis loquutum fuifle. Si jam Propheta: de hoc tradito Verbi) Parabolam tingunt , hoc eft , alium ei leuium tribuunt , quam ut tribuerent, voluit, Deus hanc rem eos edocuiii'et. Eli: etiain tam re(peeiu Prophetarum impoiiibile , quam refpeäu Dei contra;iätlilptblziquhetas alium fenlum potuiiie habere , quam eos habere neïcïïuäuinlua revelaiie Verbum, uti tuxvis, parum probas , C p. um in f, acilitem ,üoc pedrditionem tantum revelaiie , certa nem ccrevr e me ia at ue fa ' ' ' non nifi decretorum mediorum, digitus eligetfïmliïaïi Pfoääcämii PrOphetæ. Dci Verbum illhoc fenfu acceperant , quasprationes: ad alium illi-adferibendum fenfum,habuiuent? Sed &nullam addueis probationem,quzi nos, ut hanc tuam (upra Prophetarum fenten- 495 AD EAS RESPONSIONES. (tum Adamo t'ae'tumin hoc folo conliftere, quod nimirum Deus idAdimo revelavit ni edere ex arbore mortis efle caufam, quem die ferum morti um modum nobis per naturalem rationem venen revelat. Siliatuitur, Deum aliquid Adamointerdixiiie, quænam rationes funt, quo magis crederem modum prohibitionis, quem tu adfers, quam quem adducunt Prophetæ , quibus Deus ipfe modum prohibitionis revelavit? Dices , mea prohibendi ratio magis naturalis eit, & ideo magis veritati, Deoque conveniens. Sed hoc omne nego. Nec capio , quod Deus per naturalem intelvileäumnobis, venenum lethale elie, revelavit, nec rationes maniii atum, venen deo , quibus utiquam fcirem, aliquid elle los veneni effectus in aliis vidiflem , & audivill'em. Qod homiquones, quia venenum non nofcunt, infciicdantöcmoriantur. tidiana nos docet experientia. Dices, ii homines icirent, id vienenenum effe, etiam milumid die, eos nonlatcret, fedrefpondeo vidit, qui niii ; habere poliie aut minem veneni habere notitiam, us , aut audivit , aliquem eius ufu damnum iibi credule, & ii ponim m alique iile, velvid nos ad hunc ufque diem nunquam audivilie, &: ietl , remus ignora eius ufu iibi nocuifie,non tantiim nunc quoque dum iine metu in prOprium damnum id ufurparemus, quemadmo tales veritates indies docemur. quam uid magis in hac vita candidum atque ereïtum animum, quemadmoillius perfectæ Deitatis contemplati-o , deletlat? Nam tiilimuin, perfec etiam ita , ur vertat dum circa perfeäiilimum involvere dequodin tinitum noih'umintelleäum cadere potelt, nem, quod alioquin illud Verbum multas imperfectiones , & contrarietates includeret, dico, hoc duntaxatdici, non vero pro- mutare-ni debet. Necmihiin vita quicquameit, quod cum ea m temporis multu tu, lectatione. Inhae, cæleltiiniligatus appeti o intueor quand atiici, iniumcre poiiiim , fed & limul triliitifi ïïiudïguiäïïr;Zäiigääräqulcjfcmus produceretur, uter minores [edo ipe tam multa tinitomeointelletiui deeiib: vcrum triititiam tiam poneremus, convinceres. Si vero exiltimas,hane cfie probatio- . ; , . . enique Euri fumme perieeïto bene perfpcäunierat, quid populus caperet , quæque optima eiiet mcthodus , iuxta quam populus infiitui deberet. (aimum adlecundum primæ rure melionis membrum atti- net, qiiærisexteipfo, quare Deus Adamo, neex arboreederet, cum tamen contrarium decrevillet, edixit, rcipondes vero, edi&um poltliae ea, quam poiiideo , qux mihi vita charior eil, quod , quam exillam, & permanebo, & eam Deitarcm maiori perfedione conlidero vinunc, intuebor. Ubi brevem, prætervolantemque remcretam, in qua lingulis momentis mortem exfpeeto, iidebe caritudere me iinem habiturum, fantïäqueilla, & præflantiiiima s eo- rum, quibu rum contemplatione , certe omnium creatura h "111t D |