OCR Text |
Show 7°+ CHA plante cfl: cultivce au Jardin du Roi: on p~end qu'ellc cro~t ,dans, les Alpes. ~· ( v. v.) . 3 ~, CH ARDUN a trois t~tes, C~rdpus. trzc~ph~lodes. C.:rdrms fi>Liis amplericaullbus pznnatifidzs forratis cilia tis ; floribus feffilibus , in apice COIL~ aejlis , {itbtrmis. N . .An ciifium tricephalos Alpt~ um. Tournef. 449· Cirfium. Hall. Helv . .ll0 • 17.5 · Sed nolt eft cnicus eri{Ithales Linnei. Cardu.o-czr~ fium nuzxwzum prof'u,;de lacini.a!w1t , itt foliorum ambitu{pinis mollibus hirtum. Pluk. Tab. I S4· f .. :z.. e. fdr:m ILumilior , foliis fuperioribus minus divi/is. N. ' Ce Chardon efl: tr<h-difierent de l'efp<kc fuivantc, avec laquelle iJ paroit que Linne & Hallcc l'ont confondu. Sa tige eft fimple , haute de deux ou trois pieds , feuillee , & un feu ~ot~~neufe dans Ia partie fuperieure; fes f~utl!e~ mfeneures font pe.tiolces , ovales , un peu tnc1fees ou dou ... blement dentt?cs dans leur contour, ciliees, vertes & glabres en deffus , & chargees de poils courts fur leurs nervures pofl:erieures. Lcs feuilles fupcrieures font amplexicaules, profond6ment pinnati. fi.des, 3 pi.nnules paralhHes, 6troites & c~liees. Les fleurs font purpurincs, feffiles & ramaffees au ,fommet de la tige, le plus fouvem trois enfemble , comme lc reprelente fort bien Pluknet. Leur calice efl: glabre , non piquant, & la tige efl: cotonneufe _dans le v.oiftnage des fleurs. N ous a~ons obfer~c Fette plante dans l"Auvergne; fa variete efl: culuvee au Jar~in du Roi ., de graines re~ues du Dauphine. '7P. ( v. v.) a6. CHARDON de montagne ' Carduu~ erijitha-les. Carduus foliis ir~ferioribus petiolatis ov11tis yrofunde pinnatifi.dis; pinnis parallelis (rinerviis; pedunculis nudis unifloris. N. Carduus erefit!:al~s. Jacq. Obf. 1. p. :z.S. t, 17. & Aufl:r. t. 310. Ctrfium acantho'ides montanum , (lor·e {lavefcmte. Tournef. 448. Er~{zthales. Dafech. Hifl:. 1094· Cnicus ercfithales. Lin . .Art cirfiurn. Hall. Helv. 0°. 176. Les flcurs de pette efpece nc font jamais purpurin~ , nUeffdes & ramaffees , comme celles du .Charaory precedent, & les pedoncules ne font point l)lancs & cotonn~ux, comme la tige de l'efpe¢e ci-de1fus l'efl: dans le vo,ifinage des fleurs. Ce cltardoa poutfe une tjge bal;l-te d'un pied & . pemi OJJ _un.peu plvs, ,communement f1,n1ple, pre.f.. , que glabrc, & peu garnie de feuiJ.Ies <fa~;~s fa partxe fuperieure. Les feuilles .inferieuces fon;t a(ez gran. Jes , ,petiolees, ovales, profondement pi.onatifi- . pes' & a pi;nnules paralleles, trinerves ' rapproFhees les )lnes des autres, Jl)Unies de quelques dents anguleufes' & bor,de~ de cils epineu)C. L_es feuil.les fup6rieures font , amplexic~les , rares & plus etr9ites, Le.s p,nes & .les autr~~ font prefque Jlab~es & verd~tt:es. Les fleurs font d'un b)anc • )aunatre , pedoncijtee$, .penchCes &.: t~~min~les. . Cette plante <:tl: ~o,mm,une dans les pres deil lll91;1- tagnes, en France , /Jc da,ns' ~·al}tr,es p.an~~s 4e I· )'EUfoi~ t~m_pec¢e. ~· ~ v. v.) . . CHA 37· Cli'AR~ON hafl:c, CarJuus ll(ljlatus. Carduus foliis amplericaulibus :~ lwflaro-lanc ,olatis , piml~ tifidis, fubtus i!Lcanis; floribus in apia cong(jlis fubfcptcnis, ullico terminali U(ao. N. Ce Chardon efl: bien difiingue des autrcs efpeces, & a neanmoins beaucoup de 1'apports avec celle qui fuit. Sa tigc efi flmple , l1aute d'un P.ied & dcmi, abondamment fcuill6 e , & cotonncufe danil fa .· partie fupcrieure. Ses feuillcs font amplc)(icaules, hafl:ccs , tres-pointues, pinnarifidcs dans leur moiti6 fuperieure' a d<koupures ctroites, aigues' fimplcs , & arquces en montant. Ces feuilles font verres & glabrcs en deffus , blanches & cotonneufes en dclious, & one leurs dccoupun.s terminees par unc cpine foible. Lcs fleurs font gro1fes, purpurines , & ramaffces au fommet de Ia tige cinq ou fept enfemble, dont une feulo cfl: droite & terminale. Leur calice efi glabre & point piquant. Cette plante croh dans les Alpes des environs de Grenoble, felon M. Villar : on la cultive au Jardin du Roi. ( v. v. ) 38. CJiA~DON .3 feuilles deRoquettc, Carduru eru~'!JJ.ineus. Carduus foliis amplexicaulibus pill .. natijidis , pittnis fwf'um laci11intis. N. Sa tige etl: haute de deux pie·ds ou quelquefois un peu plus:~ feui1J6e & cotonneufe vers fon !ommet. Les feuilles radicales font gran des , pctiolees, finoatindes , & a pinnules incifces ou comm~ aciniees en leur ctlte fuperieur. Celles de Ia tige font mojns grandes , amplexicaules , & dccoupees de la m~me maniere. Lcs unes & les autres font vertes & prefque glabres en deffus , lc!5crement velues & blanchatres ou piles en deiTous , · & bordees de cils fpinuliformes. Les fleurs font affez groffes , blancMtres avec une teintc rouge produite par les antheres, & ramaffces plu!ieurs enfemble au fommet de h. tige. Quelques-unes font folitaires, pedonculees , & fituees dans lcs aitfclles des feuilles fuperieures. Leur calice eft. glabre & fans pi<jl~ans. Ce~te pla~te efl: cu}tiv~e depuis peu au Jardxn du Rot, & vtent de S1berxe felon M. Thouin. ( v. v.) It y a une variet6un pe11 moins elevee' dont les fleurs font fimplement terminates , & d'un rouge plus fenfible. J9· CHARDON de Caroline , Carduus alt~/Jimu~.· Lin. Carduus foliis fo/Jilibus pinnatifidis finuatzs ferratis inermibus , cau.le ramofi.lfimo , calycibu9 villQJis fub[erratis. Lin. Cirfium alti{fimum, laciniato folio fubtus tomtntofo. Dill. Elth. 81. t, .69. f. So. Ce Chardon efl: tres-rameux, & s'el~ve a di:x ou douze pic<,ls de hauteur; fes feuilles font grandes ' feffiles' pinnatifides' a d6coupures angu, Jeufes & denteps, verres en de~us, cotonneules '& blanchitres en deffous. Les fl,eurs font purpurines affe:z gro(fes , termin~les, & fo}~taires att ' fom'll\et de s;:haque rameau. Leur calicc efl: la,nugineux., & IJlUI1i a fa bafe de plufieurs braaeeS etroites , dentces & eR ~o)lerctte, Cctte pl~.nt~ ~r~t, CHA c:ro1t dans Ia Caroline. '7P. Par qucls motifs Linne ne l'a-t-il point placce parmi fes Cnicus ? 40. CHARDON de Virginie, Carduus Virginianus. Lin. Carduus caulc foliofo unifloro , foliis /anceolatis fpinulofis fubtus tomencojis , calyce inermi. Lin. Gron. Vir.g. 117. Jacq. Obf. 4· p. 13. t. 99· Cirjium minus Virginianum, fingulari cap~tulo , caule foliofo. Morif. Hifl:. 3. p. I 50. RaJ. Suppl. 197· · Sa tige efl: men.ue, haute d'un pied ou d'un pied & demi, & garnie de beaucoup de feuillcs redrefi'ces (environ vingt-fix ou vingt-huit ) :~ qui vont en diminuant de grandeur vers le fommet de la plame. Ces fcuilles {om lanccolces , bordces d ~.:: fpinules, vertes en de.ffus, cotonneufes & blanchitrcs en dellous. La tigc porte a fon fommet une fleur purpurine , ~ calice non piquant. On trouvc cette plante dans la Virginie. 41. CHARDON femi-pectine, Carduus fomi-pectinattts. Carduus foliis amplexicaulibus bafi irucgris verfus apic(m pinnatifido-peainatis utrinque IJ!iridibus; rameis integerrimis ; Jloribus fubcongeflis terminalibus. Sa rige cfi haute de deux ou trois pieds, ftri6e, glabre infcricurement, & plus ou moins rameufc; !cs feuilles font amplexicaules, vcrtes & glabres des deux cCitcs , & divilces dans leur moitic fuperieure en dCcoupures lanccolees qui imitent des dents de peigne. Ces dCcoupures font termin6es par une fpinulc. Les fleurs font ramaffccs deux ou trois enfemble au fommet de la tigc & des rameaux ;' ·elles font d'une couleurpale ou jaunatre, prennent une tcinte purpurinc communiqu6e par Ia couleur de leurs amhcres , & ont un calice glabre , non piquant. Cette plante efl: cultivcc au Jardin du Roi : nous la croyons originaire de Tartarie. '7P. ( v. v.) Obforv. On ~ultive au Jardin du Roi , Cous lc nom de Carduus parviflorus L. un Chardon qui a beaucoup de rapports avec celui-ci par Ia forme de fcs fleurs & par fes feuilles ramcales ; mais les autt'es feuilles ne font point decoup6es de la mllme manicre. La defcription que Linne donne de fon Carduus parvijloras :~ ne nous parolt pas convenir a cette plante : elle s'elcve a la hauteur de trois a quatre pieds. . 42. CHARDON helenio'ide, Carduus helenioldes. Carduu& foliis amplt:ricaulibus lanceolatis ciliatis j'ubtus niveis , Jloribus folitariis , calyce glabro incrmi. N. Cirfium jingulari capitulo .fquamato, vel incanum alee rum. Bauh. Pin. 377· Tourn. 447. Mill. Dia. Tab. 94· Cirfium Anulicum. ~. C!uf: Hi{l. 2. p. 148. Cirfium. Hall.~>Hclv. n°. I ~o. var. t:t . Tab, 7· An carduus hel::nioid(s, Lin. ~. Idem foliis ir~ferioribus apice pinnat~fidis. N. Carduu6 heurop~yllus. Lin. Fl. Dan. t. 109. Icon etrhibens folium laciniatum non malt. Trcs-beau Chardon non piquant , remarquable par Ia belle couleur blanche du deffous de fes fcuilles , & par fon port agreablc. Sa racine eft Botaniqu(. 'J'ome I. C H A 7o~ rampante; e1le poufi'c une tige haute de trois pied$ ou quelquefois davantage, fl:rice, 16gerement cotonneufe , peu rameufc, & abondamment feuil~ lee. Ses feuilles radicalcs font ovales-lanccolces , pointues aux deux bouts, & petiol6es. Cellos de la tigc font longues-lanccolees, pointues , & un peu clargies a leur bafe' 01) ellcs forment deux orcillettes courtes & arrondies. Lei: uncs & les aucres font vertes en defi'us, cotonneufcs & touta- fait blanches en dc{{hus' a peine dcnwlccs ' & bordccs de cils fpinuliformes. Au iommet de Ia tige & de chaCjue ramcau, lodqu'ellc en eft munie, fe trouvc une groffe fleur purpurine, a cal ice glabre & point piquant. Cette belle plante crolt dans Ics Alpes du Dauphine & de la Suiffc, & eH culcivce au Jardin du Roi. 7P. ( v. v. ) Laplante ~ , que !'on y culcive auili, n'en difl-ere qu'cn ce qu'clle efl: un peu moins grande, & que parmi fC.s feuillcs infcrieures , il s'en trouve pluficurs qui font profond6ment pinnatifides dans leur partie fitpcrieure. Leurs dccoupures font fimpJes & 6tro~tes. "'P· (v.v.) 43· CKAROON Anp-lois, Carduus Anglicus. Carduus caule fupeme nudo fubunifloro , foliis oblongis dentatis finuatis JPirwlofo-ciliatis J'ubws conwuofis; radicalibus petiolatis ~ caulinis amplexicaulibus. N. Cirfiu.m Anglicum Lob. lc. 583. Cirfium Anglieum, raJice /Lellebori nigri modo Jibrofa~ folio Longo. I. B. 3· p. 45· Raj. Hi!l:. 306 . n°. 7· Morif. Sec. 7· t. 29. f. I:!.. Cette plante n'a de commun avec le Carduus diJ[caus de Linne , que les fynonymcs qu'il y rapporte , & qui certainement ne convienncnc qu'i l'efpccc dont nous traitons ici. Jamais lcs feuilles ne font decurrentes, ni fes calices 6pineux. Sa racine , qui eft compofce de fibres un pcu tongues & rampantcs , pouffc une tige haute d'un pied ou d'un pied & demi, nue dans fa partie fuperieure , cotonneulc & fimple , ou n'ayant qu'un rameau court. Les fcuilles font oblongucs, un peu iimu!cs, den tees , bordees de cils fpinuliformcs, vcrdatres en deffus, un peu cotonneufcs & blanchatres en de!lous. I.d radicales font pctiolees & un peu longues ; la tige n'cn porte que deux ou trois, qui font 1Cgcrcment amplc)(icaules. A fon fommet fe trouve une fleur purpurine, dont le calice efi mcdiocrement lanugineux, & a fes ecailles vertes i leur pointe, ~ p~Jes ou blancMtres a leur bafc. On trouve cecte plante dans. des lieux humides & marccageux de Ja France & de l'Angletcrre. cl'· ( v. y.) M. l'Abb6 Dubois nous en a communique lcs individus des environs d'OrJcans ' qui reficmbloient parfaitement ala figure citce de Lobel. 44· C-HARDON hulbcux, Carduus bulbofus. Carduus caule .fupern~ nudo fubbifloro; foliis profu! lde pirmatifidis , pinnis dij{cais lobatis ciliatis &· apice .fPirzulo(is; Jloribus folitariis. N. Carduus bulbojiLS Monfpdiwjium f acanthus fylvejlris qui· 'Pu[dam, foliis /atiniatis. J. B. 3· p. 43· Carduus Vvvv. |