OCR Text |
Show <pn 158> DE BELLO GALLICO castris ad minora perduxit, vt tuto ab repentino hostium incursu etiam <N=XXXVII.>singuli commeare possent. Dum hæc ad Gergoviam geruntur, Con- victolitanis Æduus, cui magistratum adjudicatum a Cæsare demonstra- vimus, sollicitatus ab Arvernis pecunia, cum quibusdam adolescentibus <N=5>colloquitur, quorum erat princeps Litavicus, atque ejus fratres, amplissi- ma familia nati adolescentes. Cum iis præmium communicat, hortaturq; eos, vt se liberos, & imperio natos meminerint: vnam esse Æduorum civitatem, quæ certissimam Galliæ victoriam distineat: ejus auctoritate reliquas contineri; qua transducta, locum consistendi Romanis in Gallia <N=10>non fore: esse nonnullo se Cæsaris beneficio affectum, sic tamen, vt justissimam apud eum caussam obtinuerit; sed plus communi libertati tribuere. Cur enim potius Ædui de suo jure & de legibus ad Cæsarem disceptaturi, quam Romani ad Æduos, veniant? Celeriter adolescenti- bus, & ratione magistratus & præmio deductis, quum se vel principes ejus <N=15>consilii fore profiterentur, ratio persiciendi quærebatur, quod civitatem temere ad suscipiendum bellum adduci posse non confidebant. Placuit, vt Litavicus decem illis millibus, quæ Cæsari ad bellum mitterentur, præsiceretur, atque ea ducenda curaret, fratresque ejus ad Cæsarem præ- <N=XXXVIII.>currerent: reliqua, qua ratione agi placeat, constituunt. Litavicus <N=20>accepto exercitu, quum millia passuum circiter XXX ab Gergovia abesset, convocatis subito militibus, lacrymans: Quo proficiscimur, inquit, mili- tes? omnis noster equitatus, nobilitas omnis interiit; principes civitatis Eporedorix & Virdumarus, insimulati proditionis ab Romanis, indicta caussa, interfecti sunt. Hæc ab iis cognoscite, qui ex ipsa cæde fugerunt. <N=25>Nam ego, fratribus atque omnibus propinquis meis interfectis, dolore pro- hibeor, quæ gesta sunt, pronuntiare. Producuntur ii, quos ille edocuerat, quæ dici vellet: atque eadem quæ Litavicus pronuntiaverat, multitudini exponunt: multos equites Æduorum interfectos, quod collocuti cum Arvernis dicerentur: ipsos se inter multitudinem militum occultasse, at- <N=30>que ex media cæde profugisse. Conclamant Ædui, & Litavicum obse- crant vt sibi consulat. 2Quasi vero, inquit ille, consilii sit res, ac non necesse sit nobis Gergoviam contendere, & cum Arvernis nosmet conjun- gere? An dubitamus, quin, nefario facinore admisso, Romani jam ad nos interficiendos concurrant? Proinde, si quid in nobis animi est, per- <N=35>sequamur eorum mortem qui indignissime interierunt, atque hos latrones interficiamus. Oftendit cives Rom. qui ejus præsidii fiducia vna erant. Continuo magnum numerum frumenti commeatusque diripit: ipsos cru- deliter excruciatos interficit: nuntios tota civitate Æduorum dimittit: eodem mendacio de cæde equitum & principum permovet: hortatur, vt <N=XXXIX.>simili ratione atque ipse fecerit, suas injurias persequantur. Eporedotix Æduus, summo loco natus adolescens, & summæ domi potentiæ, & vna |