OCR Text |
Show <pn 316> DE BELLO CIVILI que in Macedoniam venisse constaret; 1 non oblitus pristini instituti Cæ- sar, mittit ad eum Clodium, suum atque illius familiarem, quem ab illo transditum initio, & commendatum in suorum necessariorum numero habere instituerat. Huic dat litteras, mandataque ad eum: quorum hæc <N=5>erat summa: Sese omnia de pace expertum nihil adhuc arbitrari factum, vitio eorum, quos esse auctores ejus rei voluisset: quod sua mandata perferre non opportuno tempore ad Pompeium vererentur: Scipionem ea auctoritate esse, vt non solum libere, quæ probasset, exponere; sed etiam ex magna parte compellere, atque errantem regere posset: 2 præesse <N=10>autem suo nomine exercitui; vt, præter auctoritatem, vires quoque ad coërcendum haberet: quod si fecisset, quietem Italiæ, pacem provin- <N=LVIII.>ciarum, salutem imperii, vni omnes acceptam relaturos. Hæc ad eum mandata Clodius refert; ac primis diebus, vt videbatur, libenter audi- tus, reliquis ad colloquium non admittitur, castigato Scipione a 3 Favo- <N=15>nio, vt postea confecto bello reperiebamus: infectaque re, sese ad Cæ- sarem recepit. Cæsar, quo facilius equitatum Pompeianum ad Dyrrha- chium contineret, & pabulatione prohiberet, aditus duos, quos esse an- gustos demonstravimus, magnis operibus præmunivit, castellaque his locis posuit. Pompeius, vbi nihil profici equitatu cognovit: paucis intermissis <N=20>diebus, rursum eum navibus ad se intra munitiones recipit. Erat summa inopia pabuli, adeo, vt foliis ex arboribus strictis, & teneris arundinum radicibus contusis equos alerent. Frumenta enim, quæ fuerant intra mu- nitiones sata, consumpserant; & cogebantur 4 Corcyra atque Acarnania, longo interjecto navigationis spatio, pabulum supportare; quoque erat <N=25>ejus rei minor copia, hordeo adaugere, atque his rationibus equitatum to- lerare. Sed postquam non modo hordeum pabulumque omnibus in locis, herbæque desectæ, sed etiam fructus ex arboribus deficiebat, corruptis equis macie, conandum sibi aliquid Pompeius de eruptione existimavit. <N=LIX.>Erant apud Cæsarem ex equitum numero Allobroges duo fratres, Ros- <N=30>cillus & Ægus, Adbucilli filii, qui principatum in civitate multis annis obtinuerat, singulari virtute homines, quorum opera Cæsar omnibus Gal- licis bellis optima fortissimaque erat vsus. His domi ob has caussa am- plissimos magistratus mandaverat; atque eos extra ordinem in senatum legendos curaverat: agrosque in Gallia ex hostibus captos, præmiaque <N=35>rei pecuniariæ magna tribuerat; locupletesque ex egentibus effecerat. Hi propter virtutem non solum apud Cæsarem in honore erant, sed etiam apud exercitum cari habebantur. Sed freti amicitia Cæsaris, & stulta ac barbara arrogantia elati despiciebant suos, stipendiumque equitum frau- dabant, & prædam omnem domum avertebant. Quibus illi rebus per- moti |