| OCR Text |
Show <pn 200> DE BELLO GALLICO nius ad persequendum equitatum hostium mittit. Volusenus autem ad eam virtutem, quæ singularis in eo erat, magnum odium Comii adjun- gebat, quo libentius id faceret, quod imperabatur. Itaque dispositis in- sidiis, sæpius ejus equites egressus, secunda prælia faciebat. Novissime, <N=5>quum vehementius contenderetur, ac Volusenus ipsius intercipiendi Co- mii cupiditate pertinacius eum cum paucis insecutus esset; ille autem fuga vchementi Volusenum longius produxisset; repente omnium suorum in- vocat fidem atque auxilium, ne sua vulnera, perfidia interposita, pate- rentur inulta; conversoque equo, se a ceteris incautius permittit in præ- <N=10>fectum. Faciunt idem omnes ejus equites, paucosque nostros convertunt atque insequuntur. Comius incensum calcaribus equum jungit equo Qua- drati, lanceaque insesta medium femur ejus magnis viribus transjicit. Præ- fecto vulnerato, non dubitant nostri resistere, & conversi hostem pellere. Quod vbi accidit, complures hostium, magno nostrorum impetu pulsi, <N=15>vulnerantur, & partim in fuga proteruntur, partim intercipiuntur. Quod vbi malum dux equi velocitate evitavit; graviter vulneratus præfectus, vt vitæ periculum aditurus videretur, refertur in castra. Comius autem sive expiato suo dolore, sive magna parte amissa suorum, legatos ad An- tonium mittit, seque ibi futurum, vbi præscripserit, & ea facturum quæ <N=20>imperaverit, obsidibus datis firmat: vnum illud orat, vt timori suo con- cedatur, ne in conspectum veniat cujusquam Romani. Quam postula- tionem Antonius quum judicaret ab justo nasci timore, veniam petenti dedit; obsides accepit. <p>1 SCIO, Cæsarem singulorum annorum singulos commentarios confe- <N=25>cisse: quod ego non existimavi mihi esse faciendum: propterea quod in- sequens annus L. Paullo, C. Marcello, Coss. nullas habet Galliæ ma- gnopere res gestas. Ne quis tamen ignoraret, quibus in locis Cæsar exer- citusque eo tempore fuissent, pauca scribenda conjungendaque huic com- mentario statui. <N=XLIX.><p>CÆSAR, quum in Belgio hiemaret, vnum illud propositum habe- bat, continere in amicitia civitates, nulli spem aut caussam dare armo- rum. Nihil enim minus volebat, quam sub discessum suum necessita- tem sibi aliquam imponi belli gerendi: ne, quum exercitum deductu- rus esset, bellum aliquod relinqueretur, quod omnis Gallia libenter sine <N=35>præsenti periculo susciperet. Itaque, 2 honorifice civitates appellando, 1 principes |
