OCR Text |
Show <pn 293> LIBER III. tempus de pace agendi, dum sibi vterque confideret, & pares ambo vi- derentur: si vero alteri paullum modo tribuisset fortuna; non esse vsu- rum conditionibus pacis eum, qui superior videretur, neque fore æqua parte contentum, qui se omnia habiturum confideret: conditiones pacis, <N=5>quoniam antea convenire non potuissent, Romæ a senatu & a populo peti debere: interea & reipubl. & ipsis placere oportere, si vterque in concione ftatim juravisset, se triduo proximo exercitum dimissurum: de- positis armis auxiliisque, quibus nunc confiderent, necessario populi se- natusque judicio fore vtrumque contentum. Hæc quo facilius Pompeio <N=10>probari possent, 1 omnes suas terrestres vrbiumque copias dimissurum. <N=XI.>Vibullius, his expositis a Cæsare, non minus necessarium esse existimavit, de repentino adventu Cæsaris Pompeium fieri certiorem, vti ad id con- silium capere posset, antequam de mandatis agi inciperet: atque ideo, continuato & nocte & die itinere, atque 2 mutatis ad celeritatem jumen- <N=15>tis, ad Pompeium contendit; vt adesse Cæsarem omnibus copiis nun- tiaret. Pompeius erat eo tempore 3 in Candavia, iterque ex Macedonia in hiberna, 4 Apolloniam, 5 Dyrrhachiumque habebat: sed, re nova perturbatus, majoribus itineribus Apolloniam petere cœpit; ne Cæsar oræ maritimæ civitates occuparet. At ille expositis militibus, eodem die <N=20>6 Oricum proficiscitur. Quo quum venisset, 7 L. Torquatus, qui jussu Pompeii oppido præerat, præsidiumque ibi 8 Parthinorum habebat, co- natus portis clausis oppidum defendere, Græcos murum adscendere atque arma |