OCR Text |
Show <pn 458> DE BELLO HISPANIENSI. quamvis & tibi etiam Varo sepulcra facta reperiam. Et quoniam tuis in in eo statu vacasse non arbitror, æstimo illa Cæsareæ (tibi quod prorsus indebitæ) fuisse clementiæ: satisque auguror, si sic est, te obstinato, vt eras, animo inhumatum abjici maluisse. Cneius quidem Pompeius & hu- mero & lævo crure saucio inter medias cædes prælio pulsus excessit. Hunc in lectica, quod nec equo, nec vehiculo vti posset, nemorosa avia pene- trantem fuga humili & occulta, atque in speluncis latitantem, Cæsonius Cæsaris legatus resistentem adhuc, etiam miseræ spei reliquias refoventem, assequutus ad Lauronem (id est loco nomen) obtruncat; caput ad Cæsa- rem refertur, talibus assuetum muneribus, non gaudentem. Hujus germa- num Sextum Pompeium in Celtiberia abscondisse fortunam tradunt, ne quando scilicet deessent bellis civilibus alimenta. Munda post prælium expugnata quidem a Cæsare, sed ingenti prius sanguinis perfusa diluvio. Per eosdem dies oppugnata rursus Corduba: quæ qualiter defecisset non invenio. Magni ibi motus, ingens in civitate dissensio, parte vna ad Cæsarem, altera in contrarium inclinante; cumque esset ad arma discur- sum, vicit pars quæ Cæsarem colebat, sibique oppidum cessit. De parte adversa duo & viginti millia cecidere, quamvis magnæ vrbi civilibus insi- gnis strages. Cæsar Hispali digressus Idibus Aprilis, Gades petiit. Inde rursum Hispatim rediit, vt Hispanas res, velut vltima voluntate, dispo- neret; quo reversurus amplius non erat. Ibi vero concione advocata, be- neficia sua in eam vrbem commemoravit & antiqua, etiam nova. In finem eos arguit, tanquam mala pro bonis omni tempore reddidissent, in pace seditiosi, in bello autem ignavi. Quod Cn. Pompeius adolescens, eorum fotus auxilio, cæsis civibus, agros & viciniam vastasset; etiam illic contra se fasces, etiam imperium suscepisset: imo vero contra populum Romanum, cujus ipse regimen teneret. Quid enim ? Crederentne forsitan Hispalenses. Romanos vincere, quod eorum provinciam populati essent ? An extincto Cæsare, qui mortalis esset, non sentirent Romanum populum immortalem, & in præsens decem habere legiones, quæ non tantum Hispalensibus resi- stere, sed cælum ipsum diruere sint potentes ? Quo in verbo non solum illa inest altitudo, quæ omnibus patet; sed illa etiam occultior, quod in recen- sendis viribus Romanis, non omnes, sed suas tantum dinumerat legiones, quasi reliquas nullius pretii, & ne memoria quidem dignas censeat. Multa hic historiæ in loco scripta, scriptorum vitio confusa, prætereo ad finem properans. Hic ergo bellorum civilium finis. <p>Gerardus Ioannes Vossius in lib. de Latinis Historicis hoc Fragmentum de bello Hispaniensi Iulio Celso adjudicat, quod desumptum sit ex ejus commentariis de vita Iulii Cæsaris. |