OCR Text |
Show <pn 234> DE BELLO CIVILI distrahat, reliquasque res, quascumque agere instituerit, impediat. Cujus cognito consilio, Cæsar, frustra diebus aliquot consumptis, ne reliquum tempus omittat, infectis iis, quæ agere destinaverat, 1 ab vrbe proficis- <N=XXXIV.>citur, atque in vlteriorem Galliam pervenit. Quo quum venisset, co- <N=5>gnoscit missum in Hispaniam a Pompeio Vibullium Rufum, quem pau- cis diebus ante Corfinio captum dimiserat: profectum item Domitium ad occupandum Massiliam navibus actuariis VII, quas 2 Igili & in Cosano a privatis coactas, servis, libertis, 3 colonis suis compleverat: præmissos etiam legatos Massilienses domi nobiles adolescentes; quos ab vrbe disce- <N=10>dens Pompeius erat adhortatus, ne nova Cæsaris officia veterem suorum beneficiorum in eos memoriam expellerent. Quibus mandatis acceptis, 4 Massilienses portas Cæsari clauserant: 5 Albicos, barbaros homines, qui in eorum fide antiquitus erant, montesque supra Massiliam incolebant, ad se vocaverant: frumentum ex finitimis regionibus, atque ex omnibus <N=15>castellis in vrbem convexerant; 6 armorum officinas in vrbe instituerant: <N=XXXV.>muros, classem portasque refecerant. Evocat ad se Cæsar Massiliensium 7 XV primos; cum his agit, ne initium inferendi belli a Massiliensibus oriatur: debere eos Italiæ totius auctoritatem sequi potius, quam vnius hominis voluntati obtemperare. Reliqua, quæ ad eorum sanandas mentes <N=20>pertinere arbitrabatur, commemorat. Cujus orationem domum legati referunt; atque ex auctoritate hæc Cæsari renuntiant: Intelligere se, divisum esse pop. R. in partes duas; neque sui judicii, neque suarum esse virium discerner, vtra pars justiorem habeat caussam: 8 principes vero esse |