OCR Text |
Show <pn 027> LIBER 1. <N=XXXVI.>populi R. defenderet, se Æduorum injurias non neglecturum. Ad hæc Ariovistus respondit: Ius esse belli, vt qui vicissent, iis quos vicissent, quemadmodum vellent, imperarent: itidem populum R. victis non ad alterius præscriptum, sed ad suum arbitrium imperare consuesse: si ipse <N=5>populo R. non præscriberet quemadmodum suo jure vteretur, non opor- tere se a populo R. in suo jure impediri: Æduos sibi, quoniam belli for- tunam tentassent, & armis congressi ac superati essent, stipendiarios esse factos: magnam Cæsarem injuriam facere, qui suo adventu I vectigalia sibi deteriora faceret: Æduis se obsides redditurum non esse: neque iis neque <N=10>eorum sociis injuria bellum illaturum, si in eo manerent quod convenisset, stipendiumque quotannis penderent: si id non fecissent, 2 longe ab his fraternum nomen populi R. abfuturum: quod sibi Cæsar denuntiaret, se Æduorum injurias non neglecturum, neminem secum sine sua pernicie contendisse: quum vellet, congrederetur: intellecturum quid invicti Ger- <N=15>mani, 3 exercitatissimi in armis, qui intra annos XIV tectum non subissent, <N=XXXVII.>virtute possent. Hæc eodem tempore Cæsari mandata referebantur, & legati ab Æduis & 4 Treviris veniebant: Ædui, questum, quod Harudes, qui nuper in Galliam transportati essent, fines eorum popularentur: sese ne obsidibus quidem datis pacem Ariovisti redimere potuisse: Treviri au- <N=20>tem, 5 pagos centum Suevorum ad ripam Rheni consedisse, qui Rhenum transire conarentur: iis præesse Nasuam & Cimberium fratres. Quibus re- bus Cæsar vehementer commotus, maturandum sibi existimavit, ne si nova manus Suevorum cum veteribus copiis Ariovisti sese conjunxisset, minus facile resisti posset. Itaque re frumentaria, quam celerrime potuit, <N=XXXVIII.>comparata, magnis itineribus ad Ariovistum contendit. Quum tridui viam processisset, nuntiatum est ei, Ariovistum cum suis omnibus copiis ad occu- pandum 6 Vesontionem, quod est oppidum maximum Sequanorum, con- tendere, |