| OCR Text |
Show <pn 189> LIBER VIII. manus inter se transditos, ante aciem collocaverunt; extremoque tempore diei, signo pronuntiato, vno tempore incenderunt. Ita continens flamma copias omnes repente a conspectu texit Romanorum. Quod vbi accidit, <N=XVI.>barbari vehementissimo cursu fugerunt. Cæsar, etsi discessum hostium <N=5>animadvertere non poterat incendiis oppositis; tamen id consilium quum fugæ caussa initum suspicaretur, legiones promovet; & turmas mittit ad insequendum: ipse veritus insidias, ne forte in eodem loco subsistere ho- stis, atque elicere nostros in locum conaretur iniquum, tardius procedit. Equites, quum intrare fumum & flammam densissimam timerent; ac, <N=10>si qui cupidius intraverant, vix suorum ipsi priores partes animadverte- rent equorum, insidias veriti, liberam facultatem sui recipiendi Bellova- cis dederunt. Ita, fuga timoris simul calliditatisque plena, sine vllo de- trimento, millia non amplius x progressi hostes, munitissimo loco castra posuerunt. Inde, quum sæpe in insidiis equites peditesque disponerent, <N=XVII.>magna detrimenta Romanis pabulationibus inferebant. Quod quum crebrius accideret, ex captivo quodam comperit Cæsar, Correum Bello- vacorum ducem, fortissimorum millia VI peditum delegisse, equitesque ex omni numero ∞, quos in insidiis eo loco collocaret, quem in locum, propter copiam frumenti ac pabuli, Romanos pabulatum missuros suspi- <N=20>caretur. Quo cognito consilio, Cæsar legiones plures, quam solebat, edu- cit; 1 equitatumque, qua consuetudine pabulatoribus mittere præsidio consueverat, præmittit. Huic interponit præsidia levis armaturæ: ipse <N=XVIII.>cum legionibus quam potest maxime appropinquat. Hostes in insidiis dispositi quum sibi delegissent campum ad rem gerendam non amplius <N=25>patentem in omnes partes passibus ∞, silvis vndique impeditissimis, aut altissimo flumine, 2 velut indagine munitum, hunc insidiis circumdede- runt nostri. Explorato hostium consilio, ad præliandum animo atque ar- mis parati, quum, subsequentibus legionibus, nullam dimicationem recu- sarent, turmatim in eum locum devenerunt. Quorum adventu quum sibi <N=30>Correus oblatam occasionem rei gerendæ existimaret, primum cum paucis se ostendit; atque in proximas turmas impetum facit. Nostri constanter impetum sustinent insidiatorum; neque plures in vnum locum conve- niunt; quod plerumque equestribus præliis quum propter aliquem timo- <N=XIX.>rem accidit, tum multitudine ipsorum detrimentum accipitur. Quum <N=35>dispositis turmis invicem rari præliarentur; neque ab lateribus circumve- niri suos paterentur; erumpunt ceteri, Correo præliante, ex silvis. Fit magna |
