OCR Text |
Show <pn 100> DE BELLO GALLICO sent, frumentumque in hiberna comportavissent, Indutiomari Treviri nuntiis impulsi, suos concitaverunt, subitoque oppressis lignatoribus, ma- gna manu castra oppugnatum venerunt. Quum celeriter nostri arma ce- pissent, vallumque adscendissent, atque vna ex parte Hispanis equitibus <N=5>emissis, equestri prælio superiores fuissent: desperata re, hostes suos ab oppugnatione reduxerunt. Tum suo more conclamaverunt, vti aliqui ex nostris ad colloquium prodirent: habere sese quæ de re communi dicere <N=XXVII.>vellent, quibus controversias minui posse sperarent. Mittitur ad eos colloquendi caussa C. Arpinius, eques Romanus, familiaris Q. Titurii, <N=10>& Q. Iunius ex Hispania quidam, qui jam ante missu Cæsaris ad Ambio- rigem ventitare consueverat: apud quos Ambiorix in hunc modum locu- tus est. Sese pro Cæsaris in se beneficiis, plurimum ei confiteri debere, quod ejus opera stipendio liberatus esset, quod Atuaticis finitimis suis pen- dere consuesset: quodque ei & filius, & fratris filius ab Cæsare remissi <N=15>essent, quos Atuatici obsidum numero missos, apud se in servitute & ca- tenis tenuissent: neque id quod fecerat de oppugnatione castrorum, aut judicio, aut voluntate sua fecisse, sed coactu civitatis: 1 suaque esse ejus- modi imperia, vt non minus haberet in se juris multitudo, quam ipse in multitudinem. Civitati porro hanc fuisse belli caussam, quod repentinæ <N=20>Gallorum conjurationi resistere non potuerit: id se facile ex humilitate sua probare posse, quod non adeo sit imperitus rerum, vt suis copiis po- pulum R. se superare posse considat: sed esse Galliæ commune consilium, omnibus hibernis Cæsaris oppugnandis hunc esse dictum diem, ne qua legio alteri legioni subsidio venire posset: non facile Gallos Gallis negare po- <N=25>tuisse, præsertim cum de recuperanda communi libertate consilium initum videretur; 2 quibus, quoniam pro pietate satisfecerit, habere se nunc ratio- nem officii: pro beneficiis Cæsarem monere, orare Titurium pro hospitio, vt suæ ac militum saluti consulat: magnam manum Germanorum con- ductam Rhenum transisse, hanc affore biduo: ipsorum esse consilium, <N=30>velint-ne prius quam finitimi sentiant, eductos ex hibernis milites aut ad Ciceronem, aut ad Labienum deducere, quorum alter millia passuum circiter L, alter paullo amplius absit: illud se polliceri, & jurejurando confirmare, tutum se iter per fines suos daturum: quod cum faciat, & civitati sese consulere, quod hibernis levetur, & Cæsari pro ejus meritis <N=XXVIII.>gratiam referre. Hac oratione habita, discedit Ambiorix. C. Arpinius & Iunius quæ audierant ad legatos deferunt. Illi repentina re perturbati, etsi ab hoste ea dicebantur, non tamen negligenda existimabant: maxi- meque hac re permovebantur, qnod civitatem ignobilem atque humilem Eburonum sua sponte populo R. bellum facere ausam vix erat credendum. Itaque |