| OCR Text |
DE BELLO CIVILI pestilentia conflictati, ex diutina conclusione, & mutatione victus (1 panic enim vetere atque hordeo corrupto omnes alebantur, quod ad hujusmodi casus antiquitus paratum in publicum contulerant), dejecta turri, labe- facta magna parte muri, auxiliis provinciarum & exercituum desperatis, quos in Cæsaris potestatem venisse cognoverant, sese dedere sine fraude constituunt. Sed paucis ante diebus L. Domitius, cognita Massiliensium voluntate, navibus III comparatis, ex quibus II familiaribus suis attri- buerat, vnam ipse conscenderat, nactus turbidam tempestatem, est pro- fectus. Hunc conspicatæ naves, quæ jussu Bruti consuetudine quotidiana ad portum excubabant, sublatis anchoris sequi cœperunt. Ex iis vnum ipsius navigium contendit, æ fugere perseveravit, auxilioque tempe- statis ex conspectu abiit; duo perterrita concursu nostrarum navium sese in portum receperunt. Massilienses arma tormentaque ex oppido, vt est imperatum, proferunt: naves ex portu navalibusque educunt: pecuniam ex publico transdunt. Quibus rebus confectis, 2 Cæsar magis eos pro no- mine & vetustate, quam pro meritis in se civitatis, conservans, II ibi legio- nes præsidio relinquit; ceteras in Italiam mittit: ipse ad vrbem profi- ciscitur. Iisdem temporibus C. Curio, in Africam profectus ex Sicilia, & jam ab initio copias P. Attii Vari despiciens, II legiones ex IV, quas a Cæsare acceperat, & D equites transportabat: biduoque & noctibus III navigatione consumptis, appellit ad eum locum, qui appellatur Aquilaria. Hic locus abest a 3 Clupeis passuum XXII millia, habetque non incom- modam [æstate] stationem, & duobus eminentibus promontoriis conti- netur. |
