OCR Text |
Show <pn 488> C. IVLII CÆSARIS <p>Elevandi ratio est duplex, vt aut veniam quis, aut jactantiam minuat: quemadmodum C. Cæsar Pomponio ostendenti vulnus ore exceptum 1 in seditione Sulpitiana, quod ipse se passum pro Cæsare pugnantem gloria- batur, Nunquam fugiens respexeris, inquit. Aut crimen objectum, vt Cicero, &c. Quintil. lib. 6. <p>Est & illa ex ironia fictio, qua vsus est C. Cæsar. Nam cum testis di- ceret, a reo femina sua ferro petita, & esset facilis reprehensio, cur illam potissimum partem co poris vulnerare voluisset: Quid enim faceres, in- quit. Quum tu galeam & loricam haberes ? Quintil. lib. 6. <p>Sic fac existimes, post has miserias, id est, postquam armis disceptari cœptum est de jure publico, nihil esse actum aliud cum dignitate. Nam & ipse Cæsar, accusata acerbitate Marcelli (sic enim appellabat) lauda- taque honorificentissime & æquitate tua, & prudentia, repente præter spem dixit, se senatui roganti de Marcello, ne * hominis quidem caussa negaturum. (* Sic Victorius edidit, eumque secutus Lambinus, cui tamen ominis legendum videtur. Ipsum vide.) Cic. lib. 4. Epist. ad Famil. Ep. 4. ad Ser Sulpicium. <p>Demetrio Megæ Siculo Dolabella rogatu meo civitatem a Cæsare im- petravit: qua in re ego interfui. Itaque nunc P. Cornelius vocatur. Quumque propter quosdam sordidos, qui Cæsaris beneficia vendebant, tabulam in qua nomina civitate donatorum incisa essent, revelli jussisset, eidem Dolabellæ, me audiente, Cæsar dixit, Nihil esse, quod de Mega vereretur; 2 beneficium suum in eo manere. Cic. lib. 13. ad Famil. Ep. 36. ad Acilium. DE C. IVLIO CÆSARE. <p>Sed tamen, Brute, inquit Atticus, de Cæsare & ipse ita judico, & de hoc hujus generis acerrimo æstimatore sæpissime audio, illum fere om- nium Oratorum Latine loqui elegantissime, nec id solum domestica con- suetudine, vt dudum de Læliorum & Domitiorum familiis audiebamus, sed, quamquam id quoque credo fuisse, tamen vt esset perfecta illa bene loquendi laus, multis litteris, & iis quidem reconditis & exquisitis, est consecutus, &c. Ex Cic. in Bruto. <p>Sed perge Pomponi de Cæsare, & redde quæ restant. Solum quidem, inquit ille, & quasi fundamentum Oratoris, &c. Cæsar autem rationem adhibens, consuetudinem vitiosam & corruptam, pura & incorrupta con- suetudine emendat. Itaque quum ad hanc elegantiam verborum Latino- rum, |