OCR Text |
Show <pn 297> LIBER III. Pompeium rejicere: vnum instare de induciis, vehementissimeque con- tendere. Quos vbi Cæsar intellexit præsentis periculi atque inopiæ vitandæ caussa omnem orationem instituisse, neque vllam spem, aut conditionem <N=XVIII.>pacis afferre; ad reliquam cogitationem belli sese recepit. Bibulus mul- <N=5>tos dies terra prohibitus, & graviore morbo ex frigore ac labore impli- citus, quum neque curari posset, neque susceptum officium deserere vel- let, vim morbi sustinere non potuit. Eo mortuo, ad neminem vnum summa imperii redit, sed separatim suam quisque classem ad arbitrium suum administrabat. Vibullius, sedato tumultu, quem repentinus ad- <N=10>ventus Cæsaris concitaverat, vbi primum rursus adhibito Libone, & 1 L. Lucceio, & 2 Theophane, quibus communicare de maximis rebus Pom- peius consueverat, 3 de mandatis Cæsaris agere instituit, eum ingressum in sermonem Pompeius interpellavit, & loqui plura prohibuit. Quid mihi, inquit, aut vita aut civitate opus est, quam beneficio Cæsaris ha- <N=15>bere videbor ? Cujus rei opinio tolli non poterit, quum in Italiam, ex qua profectus sum, reductus existimabor, bello perfecto. Ab iis Cæsar hæc dicta cognovit, qui sermoni interfuerunt. Conatus tamen nihilo mi- <N=XIX.>nus est aliis rationibus per colloquia de pace agere. Inter bina castra Pompeii atque Cæsaris vnum flumen tantum intererat Apsus: crebraque <N=20>inter se colloquia milites habebant: neque vllum interim telum per pa- ctiones colloquentium transjiciebatur. Mittit P. Vatinium legatum ad ripam ipsam fluminis, qui ea, quæ maxime ad pacem pertinere videren- tur, ageret; & crebro magna voce pronuntiaret, Liceretne civibus ad cives de pace legatos mittere ? Quod etiam 4 fugitivis ab saltu Pyrenæo, <N=25>prædonibusque licuisset; præsertim vt id agerent, ne cives cum civibus armis decertarent. Multa suppliciter locutus, vt de sua atque omnium salute debebat, silentioque ab vtrisque militibus auditus, responsum est ab altera parte, A. Varronem profiteri se altera die ad colloquium ven- turum; atque vna etiam vtrimque admodum tuto legati venire, &, quæ vellent, |