OCR Text |
Show <pn 298> DE BELLO CIVILI vellent, exponere possent: certumque ei rei tempus constituitur. Quo quum esset postero die ventum; magna vtrimque multitudo convenit; magnaque erat ejus rei expectatio: atque omnium intenti animi ad pacem esse videbantur. Qua ex frequentia T. Labienus prodiit; 1 summissa <N=5>oratione loqui de pace, atque altercari cum Vatinio incipit. Quorum mediam orationem interrumpunt vndique subito tela immissa; quæ ille obtectus armis militum vitavit. Vulnerantur tamen complures: in his Cornelius Balbus, M. Plotius, L. Tiburtius centuriones, militesque non- nulli. Tum Labienus, Desinite ergo de compositione loqui: nam no- <N=XX.>bis, nisi Cæsaris capite relato, pax esse nulla potest. Iisdem tempori- bus Romæ 2 M. Cælius Rufus prætor, caussa debitorum suscepta, 3 initio magistratus tribunal suum juxta C. Trebonii prætoris vrbani sellam col- locavit; &, si quis appellasset de æstimatione, & de solutionibus quæ per arbitrum fierent, vt Cæsar præsens constituerat, fore auxilio polli- <N=15>cebatur. Sed fiebat æquitate decreti, & humanitate Trebonii, qui his temporibus clementer & moderate jus dicendum existimabat, vt reperiri non posset, a quibus initium appellandi nasceretur. Nam fortasse inopiam excusare, & calamitatem aut propriam suam aut temporum queri, & difficultates auctionandi proponere, etiam mediocris est animi: integras <N=20>vero tenere possessiones, qui se debere fateantur, cujus animi, aut cujus impudentiæ est? Itaque, qui hoc postularet, reperiebatur nemo. Atque ipsis, ad quorum commodum pertinebat, durior inventus est Cælius. Et ab hoc profectus initio, ne frustra ingressus turpem caussam videretur, legem promulgavit, ** vt 4 sexies seni dies sine vsuris creditæ pecuniæ sol- vantur. |