| OCR Text |
LIBER VI. tates) comites familiaresque ejus angusto in loco equitum nostrorum vim paullisper sustinuerunt. Iis pugnantibus, illum in equum quidam ex suis intulit: fugientem silvæ texerunt, sic ad subeundum periculum, & ad vitandum, multum fortuna valuit. Ambiorix copias suas judicione non conduxerit, quod præo dimicandum non existimaverit, an tempore exclusus, & repentino equitum adventu prohibitus fuerit, quum reli- quum exercitum subsequi crederet, dubium est: sed certe clam dimissis per agros nuntiis, sibi quemque consulere jussit: quorum pars in Ar- duennam silvam, pars in continentes paludes profugit. Qui proximi Oceano fuerunt, 1 ii in insulis sese occultaverunt, quas æstus efficere con- suerunt. Multi ex suis finibus egressi, se suaque omnia alienissimis cre- diderunt. Cativulcus rex dimidiæ partis Eburonum, qui vna cum Am- biorige consilium inierat, ætate jam confectus, quum laborem aut belli aut fugæ ferre non posset, 2 omnibus precibus detestatus Ambiorigem, qui ejus consilii auctor fuisset, 3 taxo, cujus magna in Gallia Germa- niaque copia est, se exanimavit. Segni Condrusique ex gente & nu- mero Germanorum, qui sunt inter Eburones Trevirosque, legatos ad Cæ- sarem miserunt, oratum, ne se in hostium numero duceret, neve om- nium Germanorum, qui essent citra Rhenum, caussam esse vnam judi- caret: nihil se de bello cogitasse, nulla Ambiorigi auxilia misisse. Cæsar explorata re quæstione captivorum, si qui ad eos Eburones ex fuga con- venissent, ad se vt reducerentur, imperavit. Si ita fecissent, fines eorum se violaturum negavit. Tum copiis in tres partes distributis, impedimenta omnium legionum 4 Atuaticam contulit. Id castelli nomen est. Hoc fere est |
