OCR Text |
Show <pn 318> DE BELLO CIVILI Dyrrhachium naves longas habebat, mittit; & quid a quoque fieri velit, præcipit. Ad eas munitiones Cæsar 1 Lentulum Marcellinum quæstorem cum legione IX positum habebat. Huic, quod valetudine minus com- <N=LXIII.>moda vtebatur, Fulvium Posthumum adjutorem summiserat. Erat eo <N=5>loco fossa pedum XV, & vallus contra hostem in altitudinem pedum X: tantundemque ejus valli agger in latitudinem patebat. Ab eo, intermisso spatio pedum DC, alter conversus in contrariam partem erat vallus, hu- miliore paullo munitione. Hoc enim superioribus diebus timens Cæsar, ne navibus nostri circumvenirentur, duplicem eo loco fecerat vallum; <N=10>vt, si ancipiti prælio dimicaretur, posset resisti. Sed operum magnitudo, & continens omnium dierum labor, quod millia passuum in circuitu XVIII munitiones erat complexus, perficiendi spatium non dabat. Itaque contra mare transversum vallum, qui has duas munitiones contingeret, nondum perfecerat. Quæ res nota erat Pompeio, delata per Allobroges perfugas; <N=15>magnumque nostris attulit incommodum. Nam, vt ad mare nostræ co- hortes IX legionis excubuerant, accessere subito prima luce Pompeiani [exercitus:] novusque eorum adventus exstitit: simulque navibus cir- cumvecti milites in anteriorem vallum tela jaciebant: fossæque aggere complebantur: & legionarii, interioris munitionis defensores, scalis ad- <N=20>motis, tormentisque cujusque generis, telisque terrebant, magnaque mul- titudo sagittariorum ab vtraque parte circumfundebatur. Multum autem ab ictu lapidum, quod vnum nostris erat telum, viminea tegumenta galeis imposita 2 defendebant. Itaque, quum omnibus rebus nostri preme- rentur, atque ægre resisterent; animadversum est 3 vitium munitionis, <N=25>quod supra demonstratum est: atque inter duos vallos, qua perfectum opus non erat, per mare navibus expositi in aversos nostros impetum fe- cerunt: atque ex vtraque munitione dejectos terga vertere co∞gerunt. <N=LXIV.>Hoc tumultu nuntiato, Marcellinus cohortes subsidio nostris laborantibus summisit; quæ ex castris fugientes conspicatæ neque illos suo adventu <N=30>confirmare potuerunt, neque ipsæ hostium impetum tulerunt. Itaque quodcumque addebatur subsidio, id corruptum timore fugientium, ter- rorem & periculum augebat. Hominum enim multitudine receptus im- pediebatur. In eo prælio, quum gravi vulnere esset affectus aquilifer, & viribus deficeretur, conspicatus equites nostros; Hanc ego, inquit, & vivus |