| OCR Text |
DE BELLO GALLICO magna contentione diversum prælium: quod quum diutius pari Marte iniretur; paullatim ex silvis instructa multitudo procedit peditum, quæ nostros cogit cedere equites: quibus celeriter subveniunt 1 levis armaturæ pedites, quos ante legiones missos docui; turmisque nostrorum interpo- siti, constanter præliantur. Pugnatur aliquandiu pari contentione: dein- de, vt ratio postulabat prælii, qui sustinuerant primos impetus insidia- rum, hoc ipso fiunt superiores, quod nullum ab insidiantibus impruden- tes acceperant detrimentum. Accedunt propius interim legiones; cre- brique eodem tempore & nostris & hostibus nuntii afferuntur, Imperato- rem instructis copiis adesse. Qua re cognita, præsidio cohortium confisi nostri, acerrime præliantur: ne, si tardius rem gessissent, victoriæ glo- riam communicasse cum legionibus viderentur. Hostes concidunt animis; atque itineribus diversis fugam quærunt. Nequidquam. Nam quibus dif- ficultatibus locorum Romanos claudere voluerant, iis ipsi tenebantur. Victi tamen, propulsique, majore parte amissa, consternati, quo sors tu- lerat, confugiunt: partim silvis petitis, partim flumine; qui tamen in fuga a nostris acriter insequentibus conficiuntur. Quum interim nulla ca- lamitate victus Correus excedere prælio, silvasque petere, aut invitanti- bus nostris ad deditionem, potuit adduci, quin fortissime præliando, com- pluresque vulnerando, cogeret elatos iracundia victores in se tela conji- cere. Tali modo re gesta, recentibus prælii vestigiis ingressus Cæsar, quum victos tanta calamitate existimaret hostes, nuntio accepto, locum castrorum relicturos, quæ non longius ab ea cæde abesse plus minus IIX millibus passuum dicebantur, tametsi flumine impeditum transitum vide- bat; tamen, exercitu transducto, progreditur. At Bellovaci, reliquæque civitates, repente ex fuga paucis, atque his vulneratis, receptis, qui sil- varum beneficio casum evitaverant, omnibus adversis, cognita calamitate, interfecto Correo, amisso equitatu, & fortissimis peditibus, quum adven- tare Romanos existimarent, concilio repente 2 cantu tubarum convocato, conclamant, vt legati obsidesque ad Cæsarem mittantur. Hoc omnibus probato consilio, Comius Atrebas ad eos profugit Germanos, a quibus ad id bellum auxilia mutuatus erat. Ceteri e vestigio mittunt ad Cæsa- rem legatos; petuntque, 3 vt ea pœna sit contentus [hostium], quam si sine dimicatione inferre integris posset, pro sua clementia atque humani- tate numquam profecto esset illaturus: afflictas opes equestri prælio Bello- vacorum esse: delectorum peditum multa millia interiisse: vix refugisse nuntios cædis. Tamen magnum, vt in tanta calamitate, Bellovacos eo prælio |
