OCR Text |
Show <pn 276> DE BELLO CIVILI tatis. Diligentiam quidem nostram, aut quem ad finem adhuc res pro- cessit, fortunamque cur præteream? An pœnitet vos, quod salvum at- que incolumem exercitum, nulla omnino nave desiderata, transduxerim? Quod classem hostium primo impetu adveniens profligaverim? Quod bis <N=5>per biduum equestri prælio superaverim? Quod ex portu, sinuque ad- versariorum, CC naves onerarias adduxerim? Eoque illos compulerim, vt neque pedestri itinere, neque navibus commeatu juvari possint? Hac vos fortuna, atque his ducibus repudiatis, Corfiniensem ignominiam, [an] Italiæ fugam, [an] Hispaniarum deditionem, [an] Africi belli præ- <N=10>judicia sequimini? Equidem me Cæsaris militem dici volui: vos me Im- peratoris nomine appellavistis. Cujus si vos pœnitet; vestrum vobis be- neficium remitto, mihi meum restituite nomen; ne ad contumeliam <N=XXXIII.>honorem dedisse videamini. Qua ratione permoti milites crebro etiam dicentem interpellabant; vt magno cum dolore infidelitatis suspicionem <N=15>sustinere viderentur. Discedentem vero ex concione vniversi cohortantur, magno sit animo, neu dubitet prælium committere, & suam fidem vir- tutemque experiri. Quo facto commutata omnium voluntate, & opi- nione, consensu summo constituit Curio, quum primum sit data pote- stas, prælio rem committere. Postero die productos loco eodem, quo <N=20>superioribus diebus constiterat, in acie collocat. Ne Varus quidem Attius dubitat copias producere; sive sollicitandi milites, sive æquo loco dimi- <N=XXXIV.>candi detur occasio, ne facultatem prætermittat. Erat vallis inter duas acies, vt supra demonstratum est, non ita magno ac difficili & arduo adscensu. Hanc vterque si adversariorum copiæ transire conarentur, ex- <N=25>spectabat; quo æquiore loco prælium committeret. Simul a sinistro cornu P. Attii equitatus omnis, & vna levis armaturæ interjecti complures, quum se in vallem demitterent, cernebantur. Ad eos Curio equitatum, & duas Marrucinorum cohortes mittit: quorum primum impetum equi- tes hostium non tulerunt: sed admissis equis ad suos refugerunt: relicti <N=30>ab iis, qui vna procurrerant, levis armaturæ, circumveniebantur atque interficiebantur ab nostris. Huc tota Vari conversa acies suos fugere & concidi videbat. Tum Rebilus legatus Cæsaris, quem Curio secum ex Sicilia duxerat, quod magnum habere vsum in re militari sciebat; Per- territum, inquit, hostem vides, Curio. Quid dubitas vti temporis op- <N=35>portunitate? Ille vnum elocutus, vt memoria tenerent milites ea, quæ pridie |