OCR Text |
Show <pn 193> LIBER VIII. tempore C. Fabius legatus complures civitates in sidem recipit, obsidibus firmat, litterisque C. Caninii certior fit, quæ in Pictonibus gerantur. Quibus rebus cognitis, proficiscitur ad auxilium Duracio ferendum. At Dumnacus, adventu Fabii cognito, desperata salute, si tempore eodem <N=5>coactus esset & Romanum externum sustinere hostem, & respicere ac ti- mere oppidanos, repente eo ex loco cum copiis recedit. Nec se satis tu- tum fore arbitratur, nisi flumen Ligerim, quod erat ponte propter ma- gnitudinem transeundum, copias transduxisset. Fabius, etsi nondum in conspectum venerat hostibus, neque se cum Caninio conjunxerat, <N=10>tamen doctus ab iis qui locorum noverant naturam, potissimum cre- didit, hostes perterritos eum locum quem petebant, petituros. Itaque cum copiis ad eundem pontem contendit, equitatumque tantum proce- dere ante agmen imperat legionum, quantum quum processisset, sine de- fatigatione equorum in eadem se reciperet castra. Consequuntur equites <N=15>nostri, vt erat præceptum, invaduntque Dumnaci agmen: & fugientes perterritosque 1 sub sarcinis in itinere aggressi, magna præda, multis inter- <N=XXVIII.>fectis, potiuntur. Itaque re bene gesta, se recipiunt in castra. Inse- quenti nocte Fabius equites præmittit, sic paratos, vt confligerent, atque omne agmen morarentur, dum consequeretur ipse. Cujus præceptis, vt <N=20>res gereretur, Q. Atius Varus, præfectus equitum, singularis & animi & prudentiæ vir, suos hortatur, agmenque hostium consecutus, turmas par- tim idoneis locis disponit, partim equitum prælium committit. Consistit audacius equitatus hostium, succedentibus sibi peditibus, qui toto agmine subsistentes equitibus suis contra nostros ferunt auxilium. Fit prælium <N=25>acri certamine. Namque nostri, contemptis pridie superatis hostibus, quum subsequi legiones meminissent, & pudore cedendi, & cupiditate celerius per se conficiendi prælii, fortissime contra pedites præliantur: hostesque nihil amplius copiarum accessurum credentes, vt pridie cognoverant, de- <N=XXIX.>lendi equitatus nostri nacti occasionem videbantur. Quum aliquandiu <N=30>summa contentione dimicaretur, Dumnacus instruit aciem, quæ suis esset equitibus invicem præsidio. Tum repente confertæ legiones in conspe- ctum hostium veniunt. Quibus visis perculsæ barbarorum turmæ, ac per- territæ acies hostium, perturbato impedimentorum agmine, magno cla- more discursuque passim fugæ se mandant. At nostri equites, qui paullo <N=35>ante cum resistentibus fortissime conflixerant, lætitia victoriæ elati, ma- gno vndique clamore sublato, cedentibus circumfusi, quantum equorum vires ad persequendum, dextræque ad cædendum valent, tantum eo præ- lio interficiunt. Itaque amplius millibus XII aut armatorum, aut eorum qui timore arma projecerant, interfectis, omnis multitudo capitur impe- dimentorum. |