OCR Text |
Show <pn 182> DE BELLO GALLICO quam invitus susceperim scribendos, quo facilius caream stultitiæ atque arrogantiæ crimine, 1 qui me mediis interposuerim Cæsaris scriptis. Con- stat enim inter omnes, nihil tam operose ab aliis esse perfectum, quod non horum elegantia commentariorum superetur: qui sunt editi, ne <N=5>scientia tantarum rerum scriptoribus deesset: adeoque probantur omnium judicio, 2 vt prærepta, non præbita facultas scriptoribus videatur. Cujus tamen rei major nostra quam reliquorum est admiratio. Ceteri enim quam bene atque emendate; nos etiam quam facile atque celeriter eos confece- rit, scimus. 3 Erat autem in Cæsare quum facultas, atque elegantia sum- <N=10>ma scribendi, tum verissima suorum scientia consiliorum explicandorum. 4 Mihine illud quidem accidit, vt Alexandrino atque Africano bello in- teressem. Quæ bella quamquam ex parte nobis Cæsaris sermone sint nota: tamen aliter audimus ea, quæ rerum novitate, aut admiratione, nos ca- piunt; aliter, 5 quæ pro testimonio sumus dicturi. Sed ego nimirum, <N=15>dum omnes excusationis caussas colligo, ne cum Cæsare conferar, hoc ipsum crimen arrogantiæ subeo, quod me judicio cujusquam existimem posse cum Cæsare comparari. Vale. <N=I>6<p>OMni Gallia devicta, Cæsar quum a superiore æstate nullum bellandi <p>tempus intermisisset, militesque hibernorum quiete reficere a tantis laboribus vellet; complures eodem tempore civitates renovare belli con- silia |