OCR Text |
Show <pn 191> LIBER VIII. prælio commodum esse consecutos; quod Correus auctor belli, concitator multitudinis esset interfectus. Numquam enim senatum tantum in civi- <N=XXII.>tate, illo vivo, quantum imperitam plebem potuisse. Hæc orantibus legatis, commemorat Cæsar, eodem tempore superiore anno Bellovacos <N=5>ceterasque Galliæ civitates suscepisse bellum: pertinacissime hos ex om- nibus in sententia permansisse, neque ad sanitatem reliquorum deditione esse perductos: scire atque intelligere se, a caussam peccati facillime mor- tuis delegari: neminem vero tantum pollere, vt invitis principibus, resi- stente senatu, omnibus bonis repugnantibus, infirma manu plebis bellum <N=10>concitare & gerere posset: sed tamen se contentum fore ea pœna, quam <N=XXIII.>sibi ipsi contraxissent. Nocte insequenti legati responsa ad suos refe- runt, obsides conficiunt. Concurrunt reliquarum civitatum legati, quæ Bellovacorum speculabantur eventum: obsides dant, imperata faciunt: excepto Comio, quem timor cohibebat, cujusquam fidei suam commit- <N=15>tere salutem. Nam superiore anno T. Labienus, Cæsare in Gallia cite- riore jus dicente, quum Comium comperisset sollicitare civitates, & con- jurationem contra Cæsarem facere, 1 infidelitatem ejus fine vlla perfidia judicavit comprimi posse: quem quia non arbitrabatur vocatum in castra venturum, ne tentando cautionem faceret, 2 C. Volusenum Quadratum <N=20>misit, qui eum, per simulationem colloquii, curaret interficiendum. Ad eam rem delectos transdidit centuriones. Quum in colloquium ventum esset, & vt convenerat, manum Comii Volusenus arripuisset, centurio, velut insueta re permotus vellet hominem conficere, celeriter a familia- ribus prohibitus Comii, non potuit. Graviter tamen primo ictu gladio <N=25>caput percussit. Quum vtrimque gladii districti essent, non tam pugnan- di quam diffugiendi fuit vtrorumque consilium; nostrorum, quod mor- tifero vulnere Comium credebant affectum; Gallorum, quod, insidiis cognitis, plura, quam videbant, extimescebant. Quo sacto statuisse Co- mius dicebatur, numquam in conspectum cujusquam Romani venire. <N=XXIV.>Bellicosissimis gentibus devictis, Cæsar, quum videret nullam jam esse civi- tatem, quæ bellum pararet, quo sibi resisteret; sed nonnullos ex oppidis demigrare, ex agris effugere, ad præsens imperium evitandum; plures in partes exercitum dimittere constituit. M. Antonium quæstorem, cum le- gione XI sibi conjungit: C. Fabium legatum cum cohortibus XXV mittit <N=35>3 in diversissimam partem Galliæ, quod ibi quasdam civitates in armis esse |