| OCR Text |
Show <pn 203> LIBER VIII. 1 tribunus pl. quum Cæsaris caussam dignitatemque defendendam susce- pisset, sæpe erat senatui pollicitus; si quem timor armorum Cæsaris læ- deret, & quoniam Pompeii dominatio atque arma non minimum ter- rorem foro inferrent, discederet vterque ab armis, exercitusque dimitte- <N=5>ret. Fore eo pacto liberam, & sui juris civitatem. Neque hoc tantum pollicitus est; sed etiam per se senatus 2 discessionem facere cœpit. Quod ne fieret, consules amicique Pompeii intercesserunt, atque, ita rem mo- <N=LIII.>derando, discesserunt. 3 Magnum hoc testimonium senatus erat vni- versi, conveniensque superiori facto. Nam Marcellus proximo anno, <N=10>quum impugnaret Cæsaris dignitatem, 4 contra legem Pompeii & Crassi, 5 retulerat ante tempus ad senatum, de Cæsaris provinciis; sententiisque dictis, discessionem faciente Marcello, qui sibi omnem dignitatem ex Cæ- saris invidia quærebat, 6 senatus frequens in alia omnia transrit. Quibus non frangebantur animi inimicorum Cæsaris, sed admonebantur, quo <N=15>majores pararent necessitudines, quibus cogi posset senatus id probare, <N=LIV.>quod ipsi constituissent. Fit deinde SC. vt 7 ad bellum Parthicum le- gio vna a Cn. Pompeio, altera a C. Cæsare mitterentur. Neque obscure hæ duæ legiones vni Cæsari detrahuntur. Nam 8 Cn. Pompeius legionem primam, quam ad Cæsarem miserat, confectam ex delectu provinciæ, Cæsari |
