OCR Text |
Show <pn 090> DE BELLO GALLICO dictum est. Hunc secum ducere in primis constituerat, quod eum cupi- dum rerum novarum, cupidum imperii, magni animi, magnæ inter Gallos auctoritatis, cognoverat. Accedebat huc, quod jam in concilio Æduo- rum Dumnorix dixerat, Sibi a Cæsare regnum civitatis deferri: quod <N=5>dictum Ædui graviter ferebant, neque recusandi, neque 1 deprecandi caussa legatos ad Cæsarem mittere audebant. Id factum 2 ex suis hospi- tibus Cæsar cognoverat. Ille primo omnibus precibus petere contendit, vt in Gallia relinqueretur, partim quod insuetus navigandi mare timeret, partim 3 quod religionibus sese diceret impediri. Posteaquam id obstinate <N=10>sibi negari vidit, omni spe impetrandi adempta, principes Galliæ sollicita- re, sevocare singulos, hortarique cœpit, vt in continenti remanerent, metu territare, non sine caussa fieri, vt Gallia omni nobilitate spoliaretur. Id esse consilium Cæsaris, vt, quos in conspectu Galliæ interficere vereretur, hos omnes in Britanniam transductos necaret: fidem reliquis interponere, <N=15>jusjurandum poscere, vt quod esse ex vsu Galliæ intellexissent, communi <N=VII.>consilio administrarent. Hæc a compluribus ad Cæsarem deferebantur. Qua re cognita, Cæsar, 4 quod tantum civitati Æduæ dignitatis tribue- bat, coërcendum atque deterrendum quibuscumque rebus posset, Dum- norigem statuebat: quod longius ejus amentiam progredi videbat, prospi- <N=20>ciendum ne quid sibi ac Reip. nocere posset. Itaque dies circiter XXV in eo loco commoratus, 5 quod Corus ventus navigationem impediebat, qui magnam partem omnis temporis in his locis flare consuevit: dabat ope- ram, vt Dumnorigem in officio contineret, nihilo tamen secius omnia ejus consilia cognosceret. Tandem idoneam tempestatem nactus, milites equi- <N=25>tesque conscendere naves jubet. At impeditis omnium animis, Dumno- rix cum equitibus Æduorum a castris, insciente Cæsare, domum disce- dere cœpit. Qua re nuntiata, Cæsar, intermissa profectione atque omni- bus rebus postpositis, magnam partem equitatus ad eum insequendum mittit, retrahique imperat: si vim faciat, neque pareat, interfici jubet: <N=30>nihil hunc se absente pro sano facturum arbitratus, qui præsentis impe- rium neglexisset. Ille enim revocatus resistere, ac se manu defendere, suo- rumque fidem implorare cœpit, sæpe clamitans, Liberum se, liberæque civitatis esse. Illi, vt erat imperatum, cirumsistunt, hominemque inter- <N=VIII.>siciunt. At Ædui equites ad Cæsarem omnes revertuntur. His rebus gestis, |