| OCR Text |
Show <pn 175> LIBER VII. morti offerant facilius reperiuntur, quam qui dolorem patienter ferant. Atque ego hanc sententiam probarem; nam apud me multum dignitas potest; si nullam, præterquam vitæ nostræ, jacturam fieri viderem. Sed in consilio capiendo omnem Galliam respiciamus, quam ad nostrum au- <N=5>xilium concitavimus. Quid I hominum millibus LXXX vno loco inter- fectis, propinquis consanguis consanguineisque nostris, animi fore existimatis, si pene in ipsis cadaveribus prælio decertare cogentur ? Nolite hos vestro auxilio spoliare, qui vestræ salutis caussa suum periculum neglexerint, nec stultitia ac temeritate vestra, aut imbecillitate animi omnem Galliam <N=10>prosternere, ac perpetuæ servituti addicere. An quod ad diem non vene- rint, de eorum fide constantiaque dubitatis ? Quid ergo ? Romanos in illis vlterioribus munitionibus animine caussa quotidie exerceri putatis ? Si illorum nuntiis confirmari non potestis, omni aditu præsepto, iis vti- mini testibus, appropinquare eorum adventum; cujus rei timore exter- <N=15>riti, diem, noctemque in opere versantur. Quid ergo mei consilii est sacere ? Quod nostri majores nequaquam pari bello Cimbrorum Teuto- numq; fecerunt; qui in oppida compulsi, ac simili inopia subacti, eorum corporibus, qui ætate inutiles ad bellum videbantur, vitam toleraverunt, neque se hostibus transdiderunt. Cujus rei exemplum si non haberemus, <N=20>tamen libertatis caussa institui & posteris prodi pulcherrimum judicarem. Nam quid huic simile bello fuit ? Depopulata Gallia, magnaque illata calamitate, Cimbri finibus nostris aliquando excesserunt, atque alias ter- ras petierunt: jura, leges, agros, libertatem nobis reliquerunt. Romani vero quid petunt aliud, aut quid volunt, nisi invidia adducti, quos fama <N=25>nobiles, potentesque bello cognoverunt, horum in agris civitatibusque considere, atque his æternam injungere servitutem ? Neque enim vm- quam alia conditione bella gesserunt. Quod si ea quæ in longinquis na- tionibus geruntur, ignoratis, respicite finitimam Galliam, quæ in pro- vinciam redacta, jure & legibus commutatis, 2 securibus subjecta, per- <N=LXXVIII.>petua premitur servitute. Sententiis dictis, constituunt, vt, qui vale- tudine, aut ætate inutiles sunt bello, oppido excedant, atque omnia prius experiantur, quam ad Critognati sententiam descendant: illo tamen po- tius vtendum consilio, si res cogat, atque auxilia morentur, quam de- ditionis aut pacis subeundam conditionem. Mandubii qui eos oppido <N=35>receperant, cum liberis atque vxoribus exire coguntur. Ii, quum ad mu- nitiones Romanorum accessissent, flentes, omnibus precibus orabant, vt se in servitutem receptos cibo juvarent. 3 Hos Cæsar, dispositis in vallo custodiis, |
