| OCR Text |
Show <pn 426> A. HIRTII in cubiculum tulit, atque ita se transjecit. Qui dum anima nondum ex- spirata concidisset; & impetu facto in cubiculum ex suspicione, medicus familiaresque continere atque vulnus obligare cœpissent, ipse suis manibus vulnus crudelissime divellit, atque animo præsenti se interemit. Quem <N=5>Vticenses quamquam oderant partium gratia, tamen propter ejus sin- gularem integritatem, & quod dissimillimus reliquorum ducum fuerat, quodque Vticam mirificis operibus munierat, turresque auxerat, sepul- tura afficiunt. 1 Quo interfecto, L. Cæsar, vt aliquid sibi ex ea re auxi- lii pararet, convocato populo, concione habita, cohortatur omnes, vt <N=10>portæ aperirentur: se in Cæsaris clementia magnam spem habere. Itaque, portis patefactis, Vtica egressus, Cæsari Imperatori obviam proficiscitur. Messalla, vt erat imperatum, Vticam pervenit, omnibusque portis cu- <N=LXXXIX.>stodias ponit. Cæsar interim a Thapso progressus 2 Vscetam pervenit, vbi Scipio magnum frumenti numerum, armorum, telorum, ceterarum- <N=15>que rerum cum parvo præsidio habuerat. Id adveniens potitur: deinde Adrumetum pervenit. Quo quum sine mora introisset, armis, frumento pecuniaque considerata, Q. Ligario, C. Considio filio, qui tum ibi fue- rat, vitam concessit. Deinde eodem die Adrumeto egreslus, Livineio Regulo ibi cum legione relicto, Vticam ire contendit: cui in itinere fit <N=20>obvius L. Cæsar, subitoque se ad genua projecit, vitamque sibi, nec am- plius quidquam, deprecatur. Cui Cæsar facile, & pro sua natura & in- stituto, concessit. Item Cæcinæ, C. Ateio P. Atrio, L. Cellæ patri & filio, M. Eppio, M. Aquinio, Catonis filio, Damasippique liberis, ex sua consuetudine, tribuit; circiterque noctem luminibus accensis Vticam <N=XC.>pervenit, atque extra oppidum ea nocte mansit. Postero die mane op- pidum introiit; concioneque advocata, Vticenses incolas cohortatus gratias pro eorum studio erga se agit; cives autem Romanos negotiatores, & eos, qui inter CCC pecunias contulerant Varo & Scipioni, multis verbis accusatos, & de eorum sceleribus longiori habita oratione, ad extremum, <N=30>vt sine metu prodirent, edicit: se eis dumtaxat vitam concessurum; 3 bona quidem eorum se venditurum, ita tamen, vt, qui eorum bona sua |
