| OCR Text |
DE BELLO CIVILI cta, vt, si priores, montes quos petebant, attigissent, ipsi periculum vitarent, impedimenta totius exercitus, cohortesque in castris relictas ser- vare non possent, quibus interclusis exercitu Cæsaris, auxilium ferri nul- la ratione poterat. Confecit prior iter Cæsar; atque ex magnis rupibus nactus planiciem, in hac contra hostem aciem instruit. Afranius, quum ab equitatu novissimum agmen premeretur, & ante se hostem videret, collem quemdam nactus, ibi constitit. Ex eo loco IV cetratorum cohor- tes in montem, qui erat in conspectu omnium excelsissimus, mittit. Hunc magno cursu concitatos jubet occupare eo consilio, vti ipse eodem om- nibus copiis contenderet, &, mutato itinere, jugis Octogesam perveniret. Hunc quum obliquo itinere cetrati peterent, conspicatus equitatus Cæ- saris, in cohortes impetum facit: nec minimam partem temporis equi- tum vim cetrati sustinere potuerunt; omnesque ab his circumventi, in conspectu vtriusque exercitus intersiciuntur. Erat occasio bene gerendæ rei. Neque vero id Cæsarem fugiebat, tanto sub oculis accepto detri- mento, perterritum exercitum sustinere non posse, præsertim circumda- tum vndique equitatu, quum in loco æquo atque aperto confligeretur. Idque ex omnibus partibus ab eo flagitabatur. Concurrebant legati, cen- turiones, tribunique mil. ne dubitaret prælium committere: omnium esse militum paratissimos animos: Afranianos contra multis rebus sui timoris signa misisse; quod suis non subvenissent; quod de colle non decederent; quod vix equitum incursus sustinerent; collatisque in vnum locum si- gnis, conserti neque ordines neque signa servarent. Quod si iniquitatem loci timeret, datum iri tamen aliquo loco pugnandi facultatem; quod certe inde decedendum esset Asranio, nec sine aqua permanere posset. 1 Cæsar in eam spem venerat, se sine pugna & sine vulnere suorum rem conficere posse; quod re frumentaria adversarios interclusisset. 2 Cur, etiam secundo prælio, aliquos ex suis amitteret ? Cur vulnerari patere- tur optime meritos de se milites ? Cur denique fortunam periclitaretur ? Præsertim quum non minus esset imperatoris, consilio superare, quam gladio. Movebatur etiam misericordia civium, quos intersiciendos vide- bat; quibus salvis atque incolumibus rem obtinere malebat. Hoc consi- lium Cæsaris a plerisque non probabatur. Milites vero palam inter se loquebantur; quoniam talis occasio victoriæ dimitteretur, etiam quum vellet Cæsar, sese non esse pugnaturos. Ille in sua sententia perseverat; & |
