OCR Text |
Show I I6 COR forme & tcrminale. Chaquc ombelle oft munie ~ dc1fous de deux filets fctaces , oppofcs, pendans fimcs prelqu'i Ia bafe ou dans Ia partie moy:nnc Ot! deux des rayons de l'ombclle. les ftamines font blanches & plus tongues que les pctales. Les baies font globuleufes , confcrvent long-tcms lc fiyle , avortent Ia .pllrpart en Fran~c., & 11ous ont paru fe colorer dun pourpre nolratre en m(ldllant. Cct arbriffeau efi cultivc depuis quelques annccs _au. J~rdin du Roi) & pa1fe Rour originaire de la V1rgm1e. 1). ( v. v.) Sos fe111lles larges ' ridees ' & prefquc femblablcs a celles du Viburnum la11ta.na de Linne ; fes rameaux taches ou tiquctcs, & lcs braae~s fetacces de fes ombelles, le difcinguent facilement des autres efpcces. 11 efr moins agrcable a la vue que l'efpece qui precede. Ses jeunes feuilles font un peu cotonneufes en detfous. 9· CORNOUILLER a feuil.le~ alterne~, C?mus altemifolia. H. R. Cornus folas alternzs, L1n, f. Suppl. I'l.1· .An comus foliis citri anguflioribus. Duham. Arb. 1. P· 183.n". 11. & Amm. Ruth.p.'l.OO. t. 33· C'efi: un fait bien fingulier de trouver dans ce genre une cfptke a feuilles alternes; il efi: vrai que celle-ci , qui efi: dans ce cas, n'a pas.: fes feuilles difpofccs alternativement en egalcs di!l:ances ' car cUes font rapprochees par places de difi:ancc en diflance fans etrc neanmoins vcritablemcnt oppoiees' & quclques-unes m~me font rcellement ifolees fur les rameaux. Cet arbriffeau s'eleve a Ia hauteur de cinq l fix pi<'::ds, fur une tige droitc, garnie dans (a partie fupcrieure de rameaux Uches & ouvcrts, Ces rameaux font cylindriques, a !?coree w~s-liffe, verditre, d'abord teinte d'un pourpre violet, & pademce de points rares , oblongs & grifeatres. Les feuilles font ovales ou ovales-lanccolccs, pointues, enticres , pend antes, rortces (ur d'a!fcz longs petioles ' liffcs ' & d'~n verd brillant par-de!fus , blanchatres & un peu glauqucs en Jelfou~ avec des nervures laterales convcrgentes. Les fleurs font blanches , viennent en cime tres-l~che, plane , ombelliformc & terminate. Leurs ctamines font blanches & plus longues que la corollc. A ccs fleurs fuccedent der; baies globuleufes, d'une couleur vio.Iette dans l eur maturite. Cet arbri!feau efl cultive dcpuis plus de quinze ans au Jardin du Roi : nous te croyons originaire de Siberie. b. (v. v.) 10. CoRNOUllLER l grappes, Comus racemofa. Corrws arborea , floribus racemofrs, foliis ovatolanceo! atis la!vibus fubtus glaucis, junioribus fub · purpura.fcentibus. N. Comus cit,.ifolia. Hort. Reg. Comus novce Bdgite 'qrwrumdam. An como fimince fimilis arbufcula Floridana. l:Jluk. Amalth. 66. t, 3~ 5. f. I. Mala. R. Eadem racmzis Jluilibus folii-fir·is. N. Cette elpcce efr remarquable par l,a difpofition COR de fes fleurs, & forme un arbriffeau d'uo afpea agreable , tn}s-rameux , & qui s'tHeve a fix 04 fept pieds de hauteur. ~;es rameaux font affcz droits, cylindriques, a ccorce cendrce ou grHHtre, & les plus jeunes font glabres , d'un verd rou1featre & legercment anguleux. Ses fuuillcs font oppofees, petiolees, ovales-lanceolees, pointues aux deux bouts , litfes & d'un beau verd en deffus, glabres & d'un glauque blanchatre en de1fous avec quelques nervures lateralcs colwergemes. Les plus jeunes ou cellei du fommet des rameaux font teintes d'un pourpre ob(cur. les fleurs font blanches , viennent aux fommites en grappes courtes, droites, obtufement coniques, compofces de pedoncules glabres & rameux. I.es etamines font d'un blanc jaunatre ' & le bourrelet de la bafe du fryle prend une couleur pourpro plus ou moins fonc<k Cct arbri!feau cfi cultiv6 au Jardin du Roi; nous le ~oyons originaire de 1' Am6rique ieprenrrionale 1) • ( v. v. ) La varictc 13 efi remarquable en ce que les ramifications de fes pedoncules font freriles & terminee's par des feuilles • Lcs fruits de cette efpcce font fphcriques & blancs dans leur maturitc. JI, CoRNOUILLER clanct:' Comus flricla. Cornus arborea , cymis parvis nudis convexis , antheris ccerulejcentibus; ramis longisftriElis, rumulis apice fufco-purpureis. N. Comus Canadenjis. Hort. Reg. Ce Comouiller forme un arhrifieau tres-rameux, qui s'cleve i la hauteur de quinze i feize pieds , & qui efr remarquable par ies rameanx droirs, longs, elances' tres-glabres' &"d'un pourpre brun vers leur fommet, ml ils font un peu anguleux. Scs feuilles font oppofces , petiolces, lanccolces, trcs- acuminees, glabres & luifantes des deux c6res, verres en deffus , & d'une couleur plus claire en deffous fans etre blanchl1tre ~ Cdles du fommet des rameat!X font teintes d'un pourpre brun plus ou moins fonce . Les fleurs font ~lanches , ont leurs -anthcres bleuitres, . vicnnent fur les rameaux des c6tes en clmes mediocres , non applaties en oFnbelles, mais convexes ou lcgcrement en grappe. Cet arbrilfcau efr.cultive au Jardi-n du Roi: nous le croyons originaire de l'Am6rique feptentrionale. 1). ( v. v.) Sa grandeur , la couleur de fes anththes , & le luifant de fes feuilles en deffus & en deffous, le difiinguent !ufflfamment des aum:s efpcces de ce genre. Ses rameaux font finement ponaucs. 12. CORNOUILlF.R a fruits bleus' Comus caru~ lea. Comus fiuticofa , cymis parvis planis terminalibus, fruaibus caruleis; folio rum nervis ptduncu/ ifque villoj'o-firrugineis. N. Comus Americana fylveflris, domeflic~ fimilis, brzcca c3!-rulei co/oris eleganti.ffimtJ. Pluk. Aim. L2I. Tab. 169. f. 3· Comus amomum quorumdam. Comus forruginea. Hort. Reg. ' · 13. Comus (minor. H. R.) ji·utico_{a; cymis nudis planis , foliis ovatis acutis utrinque viridibus. ' I C'O R Cette efpcce ne s'cleve communement qu'? la hauteur de quaere ou cinq pied5; fes rameaux iont u-n peu velus vers leur fommet ; ils font garnis de feuilles oppofces, petiotees, ovales-lanceolces , acuminces ' vertes des deux c8tes ' a petioles & a nervures pofrerieures chargees de poils rouffeatres plus oo. moins abondans. I.es fleurs font blanches, ont leurs pcdoncules & leur calice couvcrts de poils ferrugineux' leurs ctamines blanchatres & ieulemenl! de la longueur de Ia corolle, & viennent en dmes planes ' ombelliformes ' mediocres & terminates. Il leur fuccede des fruits globuleux, d'un beau bleu ou d'un violet bleu~tre dans leur maturite. Cet arbri1feau cro1t naturellement dans 1' Amerique feptentrionale : en le cultive au Jardin du Roi, b. ( v. v. ) * Cornus (fericea) arborea 1 cymis nudis ,foliis fubtus foriceis. Lin. Mant, 199· CO ROLLE (CoROLLA ) , efr le notn que l'on donne en Botanique a cette partie de la fleur la plus apparente, ordihairement coloree, brillante , 1ou~nt odorante , & d'une texture delicate, qui environne immediatement les organes fexucls, c'e!l:-a-dire les etamines & le pifril. Selon Linne, la corolle efr un produit du tiber de la plante i l'extrcmire du pcdoncule , comme le calice, felon lui, n'efi: qu'un produit du prolongement de l'ccorce du pcdoncule. Mais cet illuHre Botanifie convient ( P!Lilo_(. Bot. p. 62. ) que cette difiinaion n'offre que des limites m!sinccrraines ; car b corolle des Liliacecs , des Hellebores, des Anemones, &c. devroit, felon ce principe , etre regardee comme un calice. Cependant h, felon le fentiment de MM. Adanfon & de Juilieu, l'on convient de regarder Ia corolle des liliacces comme un.. veritable calice, il !era au moins difficile de dire que le populage , les Hellebores , les Clematites, les Ane)llones , &c. n'ont qu'un calico & point de corolle. Dans les flours complettes, la determination de la corolle n'eprouvc aucune difficulte; en effet, tont lc monde s'accorde a reconnoitre une corolle au Liferon, a l"<!Eillet, a la Bourrache ; mais dans les fleurs incomplertes , cette determination devient prefqu'arbitraire. C'cft ainfi ~ue Tournefort prend pour corolle dans le !uncus , 1 Amaranth us , le Sa~(ola, le Tamnus, &c. les parties que Linne nom me calice ; · tan dis que d'un autre cote Tournefort donne ]e nom de calice dans le Rumex, le Buxus, 1' Empetrum , &c. a des panics que Linne prend pour leur corolle; en un mot, l'enveloppe immediate des organes fexuels dans c~rtaines plantes , comme les Rhubarbes , les Plzytolacea , &c. porte le nom de corotle dans Linne & celui de calice chez d'autres 13otanifies mo~ dernes. J~ crois que ' pour eviter l'at·bitraire autant qu'il efr poffible dans la determination du nom • I c 0 R I 17 que l'on doit donner a cette partie intcrcffanre des fleurs ' qui environne immediatement lcs eta· mines & le pifiil , il faur, dans les cas femblables i ceux que je viens de citer , employer la confideration des Co.ngencres, jufqu'.i ce c1ue l'on convienne generalement d'un principe qui puiffe oftrir une re~le s~re pour tons Jes cas , comme celui que j'ai deja propofe dans rna Flore Frans:oife. La principale fonClion de Ja corolle me parole ~tre de garantir les organes e/fentie]s deJa fru8:i~ fication dans leur jeuneffe contre ce qui pourroit les endommager , & de favoriler le dcveloppemcnt de ces organes pn!cieux. En e!fet, fuppo!ons les ctamines & pi!l:ils dcfritues de tout abri' lea variations de l'atmofphcre , lcs.: pluies, les brouil· lards, & d'autres caules femblablcs , feront un obfl:acle perpetuel a la formation & a l'.tccroiflement de ces organcs (i &.lies , fi fo1b les : c'c!t pour parer a ces divers inconvcnicnts qu'ils ont cte pourvus d'enveloppcs' dont l'cmploi cfi de protcger leur enfance , & de fermct· pendant un certain terns tOUC acccs a l'a¢1ion des corps CJ\tCrieurs. Ces enveloppes en effet ne s'ou~rent que quand les parties qu'elles garantifloicnt ont acquis affez de confifiance' pour n'avoir plus rien a craindrt: de l'impreilion des fluides environnans ; & nonfeulement ccs fluides ceffent alors d'ctre pour clles autant d'ennemis' mais plu!ieurs mcme ' par leurs impreffi.ons !alutaires , tels ~ue le mouvemcnt Je l'air & le contaCl de la lumierc , nc peuvent que feconder puiffiunment ]a nature, & mettre le dernier fceau aux preparatifs d~ cette operation vivifiante' qu'elle femble avoir amence a fon point par une (uite d'attcntions dclicares & rechcrchccs, La couleur plus ou moins vive de la plupart des corolles, n'efi point, en general , l'efict direa d'une organifation particulihe favorable l cette couleur, ni d'une partie cohCreme eff~ntiellement difference de celles des autres parries de la plante; mais cette couleur provient de !'alteration de la matiere colorante m~me , qui fubit des changemens plus ou moins prompts & confidcrablcs dans CCS parties , Oll lcs fires nourriciers propres a Jes conferver, nc fe portent bient&t plus avec la mcme affluence. On fait en effct que dans la plupart des autres parties des plantes, Ia couleur naturellement verte de ces parties, patfc inlenfiblement au jaune, aD rouge' & mcme au vi:olet plus ou moins fonce ' lorfque la vegetation rallentie ou fufpenduc par une cau{e quelconque' permet a leur matiere colorante de s'alrerer , de fubir une fermentation qui change alors fa nature en changeant & la proportion de fes principcs confiitutifs, & Jeur degre de combinaifon ou d'adhefion. Voyer l'arti~Ie Couu;uR. Or, ce qui arrive dans cc cas aux feuilles, aux ccorccs des rameaux, & aux fruits d'un grand nombre de plames, qui fe pei~nent alors de diver-j I |